Zomercarnaval…

Zie ik het goed? Carnaval in de zomer? Ik zet mijn bril op en zie Erik Hulzebosch mensen lastig vallen met zijn onverstaanbare gebrabbel. Hij wringt zich in de optocht en probeert gladiolen te slijten aan een felgekleurde massa kreupele- en onkreupele mensen die in slagorde voorbij trekken. Wat een mens al niet doet om de eurootjes  bij elkaar te schrapen. Ik kijk naar het slot van de Vierdaagse van Nijmegen.

Jodocus

Een optocht. En als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel aan optochten. Wandeloptochten, fietsoptochten, kassaoptochten, noem maar op. Ze doen me denken aan de wandelverenigingen die vroeger langs ons huis trokken. Strak in het gelid, zingend en in uniform. En als je niet in de juiste pas liep werd je er uitgesaneerd. Het bos ingestuurd met de mededeling: Je weet de weg wel hè? Ze doen me denken aan nog vroeger dan vroeger: Zingende massa’s met vlaggen en fakkels. Die zijn het gelukkig slecht vergaan.

Ik weet. Een optocht is een sociaal gebeuren. Het geeft de mens blijkbaar het gevoel niet alleen te zijn en dat samenzijn moet gevierd worden. Alle respect daarvoor, maar niks voor mij.

Vaak zie je ook op zondagochtend optochten. Mannen op racefietsen verplaatsen zich, al babbelend. Gevlucht uit de echtelijke sponde  om niet lastig te worden gevallen door vriendin of echtgenote. Peddelend in te strakke outfit met daarop de klinkende reclame van Rabo, Alpecin en Jumbo. De heersers van het fietspad voelen ze zich. Keuvelend over problemen op het werk, huwelijksperikelen, een nieuwe vriendin en wat er zoal aan mannelijkheid uit hun creatieve brein naar boven borrelt. Optochtfietsen is in. Kijk maar om u heen.

Optochten en in rijen staan zijn niet mijn dingen. Ik word er helemaal gestoord van. Eens probeerde ik in Tsjechië een ijsje te kopen. Ik wachten maar blijkbaar niet goed want er werden mij scherpe blikken toe geworpen dat ik mij diende aan te sluiten in de rij. En wel als laatste. In een lange rij staan bij een bekend museum ? Aan mij niet besteed. Dan maar geen culturele injectie!

Toch ben ik niet helemaal consequent. Als ik eens een keer naar de supermarkt ga dan mag ik graag zien wat mensen zoal in hun kar aan consumptieve spullen kopen. Ik ga dan met mijn flesje koffiemelk in de rij staan en sla goedbedoelde voorstellen (Gaat u maar voor) af.

De Vierdaagse zit er weer op. Op naar de honderdste volgend jaar met weer een leger Gorenaren. Misschien het jaar dat er dopingcontroles gehouden worden want sommigen lopen wel heel erg snel. Ik ben voor flitspalen of op zijn minst, geniepig verscholen controles zoals aan de Diepenheimseweg. En hoe staat het met het Wattpercentage? Bloedcontroles ? Een must! En wat te denken van vliegende brigades die wandelaars hun stokken, rolstoelen en ontoelaatbare pleisters afpakken ! Taxi’s in een straal van 100 km verbieden! Bochten rechtmaken zodat ze niet afgesneden kunnen worden! Stempeltjes zetten! Goed idee! Gemist stempeltje? Geen kruisje! En dat geldt ook voor de 92 jarige oma die volgend jaar haar 19-de kruisje gaat halen!
Als ik zeg dat ik de teringhekel heb aan optochten dan bedoel ik natuurlijk niet onze Schoolfeestoptocht. Dat spreekt voor zich. Bovendien heeft deze optocht als voordeel dat ik ervan geniet met kinderen en kleinkinderen met een glaasje fris in mijn hand.

Tis wat.

Jodocus.