Evenement details:

• 2009...

  

  Wat heeft 2009 Goor gebracht? Ik moest er lang en veel over nadenken. Het antwoord is vrij ontnuchterend: bijna niets. Het jaar is voorbij gekabbeld zonder dat mij ook maar iets bijzonders te binnen schiet.

  Als hulp voor dit stukje kijk ik het jaaroverzicht door zoals dat in Typisch Hof van Twente verscheen. De Goorse armoe spat van de pagina’s. Dan maar in mijn eigen geheugen graven. Schoolfeest? Tsja. Was mooi. Maar dat was in 2008 ook al zo en dat zal in 2010 niet anders zijn. We beleefden met Pasen  de primeur van het Big Band-festival. Ook mooi. Maar om het nu als hoogtepunt te betitelen? Er was de soap rond het bungalowpark. Een gebed zonder einde waar je niet blij van wordt. En het was het jaar van de bouwperikelen rond muurtjes en uitritten.  Dat alles onder het motto: er is veel klein leed als je het weet.
  Sportief dan? GFC, Hector en Twenthe handhaafden zich. Niets meer en minder. Hinkelien Schreuder beleefde haar internationale doorbraak. Bijzonder knap, maar zij verblijft 99 procent van haar tijd elders, dus omdat als ‘Goors’ te zien gaat mij wat ver. 
  Kortom:  er springt een stoplicht op rood, er springt een stoplicht op groen, in Goor was vrij weinig te doen.  Zijn we gelijk terecht gekomen bij mijn grote wens voor 2010. Leven in de brouwerij. Spektakel. Niet de drumleraar, maar de burgemeester die eens lekker uit de bocht vliegt. Het liefst met een jong mokkel. De Schoolfeestoptocht met het thema ‘Hoezo Swaffelo?’ Een massale protestactie tegen de bouwplebejers die schadevergoeding eisen omdat het bungelowpark er niet komt. En dan liefst een lekkere agressieve bijeenkomst die door de ME uit elkaar geslagen moet worden.
  Zal er allemaal wel niet van komen. Voor mijn moeder was het een woelig jaar. Ze ging naar de dokter omdat ze zere benen had. Ze eindigde een paar weken later op de operatietafel met darmkanker. Is vooralsnog allemaal goed afgelopen. “Maar die zere been’n he’k nog steeds”, sprak ze droog tijdens de kerst. Beter kan 2009 niet worden samengevat.

  Bert Schabbink