Of ik een jaarboek wilde schrijven over Goor. Maar natuurlijk, hier gebeurt zoveel! Pen ik in een mum vol, zo’n boek. Ik nam het verzoek niet eens serieus. Wie zit er nou te wachten op een jaar Goor in geschreven woord? Het idee leek te vervagen en ik vond het wel best. Maar het leven is net Winter Wonderland, mijn rug zo stevig als elastiek en dus ligt er in januari een Goors jaarboek. Alsjeblieft. Dankjewel.
Het moet gezegd: de droogte aan kopijwaardige tekst valt alleszins mee. We leven met elkaar in een woelig plaatsje. Dat is ook de redacties van regionale en landelijke media niet ontgaan. De tv-serie rond Wawollie in ‘Man Bijt Hond’ is nog niet afgelopen of Hinkelien Schreuder wordt alweer genomineerd voor de titel Sportvrouw van Overijssel. Een titel die de zwemster trouwens vorig jaar ook al won.
Zo ging de aanvoer eigenlijk het hele jaar door. Met de winterse omstandigheden van nu gaan de gedachten terug naar begin dit jaar toen de redactie van Goorsnieuws enthousiast een fotowedstrijd uitschreef en werd verpletterd door het aantal ingezonden beelden. En de gladheid die niet bestreden kon worden omdat het zout op was.
Het voorjaar bracht Goor een mooi paasweekeinde met de ‘Boake’ en tienduizenden bezoekers voor het Bigband-festival. De moord op een asielzoeker in de Reggehof haalde alle landelijke media.
De zomer stond natuurlijk voor Schoolfeest. Ongeluk was er voor treinmachinist Jan ten Kate. Hij navigeerde zijn voertuig dwars door een winkel in Stavoren. Voor de drie voetbalclubs was het seizoen er één om gauw te vergeten. Dat gold niet voor het enorme feest na het landskampioenschap van FC Twente. Zoals het verdriet groot was na de verloren WK-finale van Oranje.
Nadat half Goor nog een keer onder water liep, werd het herfst. Winkeldieven trokken door het centrum, de gemeente blunderde met de aankoop van grond en het rumoer nam grote vormen aan nadat de burgemeester het Schoolfeestglas verbood. De nieuwe voorzitter van het Schoolfeestbestuur moest een week na zijn aantreden al in de verdediging voor de gemeenteraad.
Dan vergeet ik voor het gemak dat er gemeenteraad- en landelijke verkiezingen waren en dat onze tap-Ank van staatssecretaris werd bevorderd tot commissaris van de Koningin.
Kortom: van mij mogen ze morgen aan de deur staan met de foekepot. En dat brengt me bij het volgende hoofdstuk in het boek: de ontslagen directie van de Reggehof. Opzij gezet omdat ze een eeuwenoude traditie aan het lot overlieten.
Bert Schabbink
131
