Goorsnieuws.nl

Glanzend teer en gesloten theater en bibliotheken

Ik ervaar Ben Eshuis (foto) als de beste bestuurder in de Hof van Twente en de plannen waarmee hij komt zijn ambitieus en doortastend te noemen. Welke gemeente besteedt namelijk in tijden van bezuinigingen zoveel geld aan nieuw asfalt en stedelijke ontsluitingsplannen zoals kortgeleden gepresenteerd voor Goor. Nog nooit in de historie van de nieuwe gemeente is er zoveel geïnvesteerd in steen en asfalt en dat is onmiskenbaar de verdienste van Ben Eshuis. Naar ik gehoord heb combineerde hij ook in zijn vorige wethouderperiode de portefeuille Financiën met een inhoudelijke portefeuille en ook toen gingen de meeste gemeentelijke centen vooral naar zijn portefeuille.

Het moet gezegd Eshuis heeft veruit de grootste dadendrang in het College en er gebeurd tenminste wat. Want hoe je ook tegen de verkeersmaatregelen in Goor aankijkt na vele decennia ligt er eindelijk eens een echt doordacht plan in plaats van wat deelplannetjes die niet echt iets oplossen.

Het is ook de verdienste van Eshuis dat hij meer dan anderen in bijvoorbeeld de gemeenteraad ziet dat het echte verkeersprobleem in de Hof van Twente zich in Goor voordoet. Waar in andere plaatsen in de gemeente sprake is van deelproblemen kampt Goor met een alomvattende problematiek als het om de ontsluiting gaat. Ook op dat punt steekt deze wethouder andere bestuurders in deze gemeente naar de kroon.

Toch heeft deze bestuurskracht ook een schaduwzijde. Met verbazing zie je dat nog redelijke wegen fors worden aangepakt op zeer veel plaatsen in de Hof. Nog nooit zijn er zoveel miljoenen in het zwarte glanzende teer gestoken in deze gemeente maar we zien ook dat de bibliotheken sluiten, de theaterfunctie uit Goor verdwijnt en dat ouderenvoorzieningen het loodje leggen. Uit korte vakanties in het buitenland maar ook in Nederland zie ik dat deze gemeenten bij een slechte weg een bord plaatsen dat het wegdek slecht is en men zelf moet opletten. Uiteraard moet het niet zo ver gaan dat het werkelijk gevaarlijk wordt of is. Daarvoor biedt de begroting voldoende ruimte om normaal onderhoud te plegen.

In die zin slaat de dadendrang van Eshuis wat door en lijkt hij niet te beseffen dat in tijden van crisis ook op steen en asfalt enige terughoudendheid mag worden betracht. Goede plannen betekenen niet dat je ze ten koste van veel andere waardevolle zaken in onze gemeenschap moet laten plaatsvinden. In die zin is het maar de vraag of deze daadkrachtige wethouder voldoende tegenwicht krijgt en of deze wethouder wel voldoende afweegt of zijn inzet voor de eigen portefeuille niet te veel ten koste gaat van voorzieningen die in een krimpende gemeente van veel groter belang zijn om blijvend mensen te interesseren om zich in deze gemeente te vestigen.

Als er straks sprake is van minder inwoners en te veel woningen zullen het vooral de voorzieningen zijn die mensen latenbesluiten of ze hier of in een andere gemeente gaan wonen. In de raad wordt bij een discussie over dit punt steevast gemeld dat bij een verder uitstel van “groot onderhoud” het op een later tijdstip nog veel meer kost om de wegen weer op orde te krijgen. Ditzelfde geldt echter ook voor de voorzieningen die misschien gesloten gaan worden zoals de bibliotheken en de Reggehof. Als deze voorzieningen gaan verdwijnen, komen ze of nooit meer terug of kost het onevenredig veel gemeenschapsgeld om het weer op te bouwen.

Het is te hopen dat de raad straks bij de begrotingsbehandeling niet alleen in teer en steen denkt maar dat ze zich ook realiseren dat bewoners hier graag willen wonen omdat er goede voorzieningen zijn. Kortom, dat men werkelijk tot een integrale afweging komt waar men graag over spreekt. Straks hebben we hier schitterende wegen die van de ene naar de andere gesloten voorziening leiden. Een theaterfunctie behouden in de Hof en de Bibliotheek openhouden met ook goede voorzieningen in Diepenheim en Markelo kost maar een schijntje van wat we jaarlijks in wegen stoppen.

Ook als je beziet dat er per jaar ruim € 30.000 extra in de begroting wordt opgevoerd voor aanpassing binnenklimaat van het gemeentehuis. Niet dat ik dit de ambtenaren en bestuurders misgun maar integraal afwegen is integraal afwegen. Gezien de macht van het getal in de raad, de dadendrang van Eshuis en zijn grip op de CDA-fractie vrees ik het ergste.

Carel Groothengel

(Bezoeker raadsvergaderingen en schaduwfractielid Pvda)

Wat moeten we met de Reggehof? Een vraag die de gemoederen al sinds de opening in 1994 bezig houdt. Door de overheidsbezuinigingen wordt de bijl aan de wortels van de schouwburg annex cultureel centrum annex verenigingsgebouw gezet.  En die voorgaande zin optikkend, dringt meteen het besef door waar het fout gaat. De circusact met de bordjes op de pinnen. Teveel bordjes, dus scherven.

De beschuldigende vinger naar iemand wijzen heeft geen zin. Wij hebben met z’n allen democratisch beslist dat het gebouw er moest komen en dat de gemeenschap mee wilde betalen. Een meerderheid van de burgers  wilde een onderkomen voor diverse verenigingen en een mooie theaterzaal waar we goede voorstellingen konden zien en horen. Achttien jaar later moeten we concluderen dat het een mooi streven is, maar onhaal- en vooral onbetaalbaar.

Ik ken heel weinig ‘gezellige’ theaters. Zo zag ik afgelopen vrijdag twee keer dezelfde band: 1x in het Hengelose Rabotheater en later iets verderop in een kroeg. In het Rabotheater vroeg ik me af wanneer het condoleren zou beginnen. Dat lag echt niet aan de muzikanten, zo bleek in de kroeg. De Reggehof is daarop geen uitzondering. Smaken verschillen, maar na een voorstelling is elke minuut in de foyer er wat mij betreft één teveel. Ik voel me ongemakkelijk in die glazen ‘would-be architectuur’. Mooi om rozen in te kweken, niet om gezellig na te hangen.

Met de nieuwe bezuinigingen op komst, verdwijnt ook een groot aantal voorstellingen. Dan is de maatschappelijke functie van het gebouw helemaal nul.  Geen verenigingen, geen voorstellingen en geen gezelligheid (in Goor ook niet onbelangrijk). Ik zeg: verlies nemen en voortaan naar Hengelo of Enschede voor zang en dans. Terug naar zoals het voor 1994 was: repeteren en vergaderen in de achterzaaltjes van de kroegen. Misschien dat het ‘VEC’ toekomst heeft als clubhuis van Apollo en onderkomen voor de muziekschool. Dat is nog altijd beter dan ‘de shovel ervoor’ .

Bert Schabbink