Regelmatig krijg ik berichtjes met tips waar mijn volgende publicatie over moet gaan. Van alles komt voorbij. Van verkeersperikelen in de Molenstraat en Korte Dijk tot leegstand in het centrum tot aan het sluiten van panden in verband met criminele activiteiten. Van de week kreeg ik zo’n berichtje met een noodkreet over de uitvoering van de Wet Maatschappelijk Ondersteuning (WMO)…
Eerder werd er op deze site ook al melding gemaakt dat een partij in de gemeenteraad zich ernstige zorgen maakte over de WMO. In de landelijke pers zijn de wantoestanden ook niet onopgemerkt gebleven en advocaten meldden vol trots dat je gewoon moet procederen bij de rechter. Van alle zaken die ze hadden aangespannen tegen gemeenten hadden ze een winpercentage van 100%.
De WMO is in het leven geroepen om mensen te helpen om zolang mogelijk thuis te blijven wonen met extra ondersteuning. Het kan gaan om bijvoorbeeld een aanvraag voor een scootmobiel, traplift of hulp in de huishouding.
Nu moet je je voorstellen dat je afhankelijk bent van zulk soort hulp. Ik kan me dat als gezonde veertiger niet voorstellen maar beeld het je eens in. Je moet een traplift hebben anders kom je niet boven. Je hebt een elektrisch wagentje nodig want anders kun je nergens komen en vereenzaam je. Je hebt die hulp in de huishouding nodig omdat je zelf niet kunt lopen en het anders een onleefbare situatie wordt. Mensen die een beroep doen op deze voorzieningen hebben niet gekozen voor hun situatie en kunnen niet anders dan zich storten in het WMO-moeras.
Nu geloof ik direct dat er betrokken consulenten werkzaam zijn bij gemeenten die uitvoer proberen te geven aan deze wet. Maar óók zij staan met de rug tegen de muur. Er zijn simpelweg te weinig financiële middelen en teveel eindbeoordelaars die er de ballen verstand van hebben. Samen met een immense bureaucratie waar je ‘U’ tegen zegt zijn het de ingrediënten voor ‘disaster’. Precies zoals bij de uitvoer van de Jeugdzorgwet.
Ze zeggen wel eens dat je de welvaart van een land kunt meten aan hoe het gesteld is in gevangenissen. Hoe heeft het zover kunnen komen dat wij onszelf mogen rekenen tot de rijkste landen ter wereld, overal het braafste jongentje van de klas willen zijn en toch niet in staat zijn op een fatsoenlijke manier mensen bij te staan die dat het hardst nodig hebben?
We houden frauderende, corrupte en witwassende banken met miljarden aan belastinggeld overeind maar laten de zwaksten van onze samenleving in de kou staan omdat er geen geld is. Ik vraag me dan af waar ze dat damocles-beleid als eerste eens zouden moeten toepassen. Bij een pand waar wat pilletjes gedraaid worden of bij instanties die de samenleving honderd keer erger ontwrichten?
Namens Niels,
een fijne dag…