We kregen een treffend gedicht binnen van J.C. Bloem van Albert van Zundert. Hij kijkt terug op zonnige ‘Goorse’ bevrijdingsdag en zijn herinneringen gingen terug naar het jaar dat hij 18 jaar was, een aantal jaren na de oorlog toen dat gedicht indruk op hem maakte. Het is nu nog heel toepasselijk. Zeker ook in deze onzekere tijden, met een ware constatering die ook nu opgeld doet. Daarnaast deelde de stichting Historisch Goor vandaag een bijzondere prent (foto onder) van verzetsmensen die poseerden vlak na de bevrijding van Goor, voor de Klokkenkamp. Het gedicht van JC Bloem is hieronder te lezen.

Schoon en stralend is, gelijk toen, het voorjaar, koud des morgens, maar als de dagen verder opengaan, is de eeuwige lucht een wonder voor de geredden.
In ’t doorzichtig waas over al de brake. Landen ploegen weder de trage paarden.

Als altijd, wijl nog de nabije verten, dreunen van oorlog.
Dit beleefd te hebben, dit heellijfs uit te mogen spreken, ieder ontwaken weer te weten: heen is, en nu voorgoed, de welhaast duldloze knechtschap.

Waard is het, vijf jaren gesmacht te hebben. Nu opstandig, dan weer gelaten, en niet één van de ongeborenen zal de vrijheid ooit zo beseffen.

J.C. Bloem