Het was een bijzonder Pasen. Geen gezellige Paasmaandag in het centrum van Goor en genieten van de verschillende bandjes en artiesten tijdens het Bigbandfestival. Geen pilsjes happen bij mijn favoriete stamkroegje en ’s ochtends niet de bedwelmende geur van na smeulende Poasboakes in de regio. Traditiegetrouw is het Paasweekend ook altijd een beetje de opening van het motorseizoen, maar ook de stalen ros bleef onaangeroerd en werkloos achter in de schuur.
Zo langzamerhand zou je d’r bijna een beetje neerslachtig van worden. Niet kunnen doen wat je graag wil en niet vrij zijn in je bewegingsvrijheid. Zelfs bij de simpelste dingetjes moet je goed nadenken hoe je dat moet gaan doen. Op televisie hoor ik de premier zeggen dat de tijd ná de crisis niet hetzelfde zal zijn zoals we gewoon waren. Hij noemt het ‘de nieuwe anderhalve meter samenleving’. Om eerlijk te zijn kan ik me nog niet goed een voorstelling maken van wat dat precies gaat inhouden. Ik zie daar geloof ik niet naar zo naar uit.
Afgelopen week vierden we 75 jaar bevrijding van Goor. Het ging als een stille nachtkaars langs me heen. Dit terwijl vrijheid het grootste goed is wat we hebben en dat we dat eigenlijk uitbundig hadden moeten vieren. In plaats daarvan zaten we ook min of meer een beetje opgesloten in onze eigen kleine wereld. Ik zag een oude Joodse mevrouw op televisie die eigenlijk een toespraak zou houden in kamp Westerbork. Deze mevrouw was één van de nog weinige in leven zijnde overlevenden van het Nazi -schrikbewind in het Drentse kamp.
Een paar jaar geleden heb ik deze historische plek bezocht en er kwam zo’n zelfde neerslachtig gevoel over me heen. De oude vrouw zei dat ze destijds, als klein meisje, het ‘niet vrij zijn’ niet begreep en dat het ook vooral zo zinloos was. Anders was het nu. Ze was weliswaar niet helemaal vrij in haar bewegingsvrijheid op dit moment, maar ze had haar vrijheid als mens nog wel. En dat te horen van een vrouw op leeftijd, die de meest vreselijke episode heeft meegemaakt in de afgelopen honderd jaar, deed mij wel wat.
Vrijheid als mens. Het kan ons beletten dicht bij elkaar in de buurt te komen, het kan ons er van weerhouden opa of oma een knuffel te geven, het kan onze oosterburen terugsturen aan de grens, het kan ons boetes opleggen en de mooie motorroutes afsluiten op de Holterberg. Maar één ding pakt ons dat verschrikkelijke virus niet af…en dat is onze vrijheid als soeverein mens.
Opdat wij dat nooit mogen vergeten…
Namens Niels,
een fijne dag…