Kijk en oordeel…

Op aanraden ben ik er afgelopen weekend eens voor gaan zitten om de documentaire ‘Cannabis’ te bekijken. ‘Cannabis’ is een zes-delige documentaireserie, uitgezonden door de NPO, waarin de opkomst en ondergang van cannabiskoning Johan van Laarhoven wordt verteld en de achtergronden uiteen worden gezet van vijftig jaar gedoogbeleid in Nederland. Nu schrijf ik wel vaker dat ik van m’n stoel kletter van wat ik soms hoor, zie en lees…maar deze keer was het bijna letterlijk…

Sinds jaar en dag geef ik geen vrijwillige medewerking aan alles wat ook maar het kleinste beetje te maken heeft met welke vorm van autoriteit dan ook. Voor mij is iets alleen een autoriteit als je het zelf erkent als autoriteit; in mijn geval is dat enkel mevrouw Kremers.

Natuurlijk weet ik dat ik leef in een samenleving waar het allemaal niet zo werkt en dat óók ik me, op een gegeven ogenblik, hetzij onder dwang, te houden heb aan bepaalde afspraken die anderen voor mij gemaakt hebben. Dat is nu eenmaal niet anders. Mijn vrijheid is mij lief is en dat is nu juist hetgeen wat iedere autoriteit je uiteindelijk gaat afpakken als je niet doet wat een onderdrukker wil.

Dat is bijvoorbeeld ook de reden waarom ik nooit van mijn leven zou gaan stemmen. Als ik dat zou doen, erken ik mijn onderdrukker en geef ik het een volmacht. Ik kan er dan ook slecht tegen als mensen zeggen: “Als je niet stemt, heb je geen recht van spreken”. Net alsof ik geen mening over iets mag ventileren omdat ik ervoor kies me niet te laten onderwerpen.

Maar goed, terug naar Johan van Laarhoven. Deze man heeft zijn fortuin bij elkaar gesprokkeld in de legale en gedoogde wiet- en hasjhandel in Nederland. Met dat eerlijk verdiende geld ging hij rentenieren in Thailand. Johan is een type, waar ik mezelf erg in herkende; vooral z’n eigen ding doen en niet altijd binnen de lijntjes wensen te lopen zoals anderen dat willen. En dat kan natuurlijk niet. Er werd een uiterst vies plan gesmeed om hem achter de tralies te krijgen met als gevolg dat de man een dikke vijf jaar in een smerig gevangenishok heeft gezeten in Thailand.

In de docu is te zien hoe de Nederlandse top van Justitie door en door crimineel en corrupt is. De Officier van Justitie, die belast was met de zaak, heeft zelfs een bedreiging door een motorclub in scene gezet om zijn doel te bereiken; het opgesloten houden van Johan in Thailand. De collectieve verontwaardiging over het bruiloftsfeestje van Grapperhaus is ’the least of their problems’ als je het mij vraagt.

Bij het zien van de hele serie kreeg ik iedere keer weer de bevestiging dat mijn keus de juiste is geweest om nooit van mijn leven een autoriteit te erkennen die zo omgaat met mensen. Ze wáren onbetrouwbaar, ze zíjn onbetrouwbaar en ze zullen het ook altijd blijven.

Ik zou zeggen, kijk de serie en oordeel zelf…

Namens Niels,

een fijne dag…