Hoe alles anders wordt. Hoe de dingen om je heen veranderen. Hoe je je steeds meer lijkt te moeten aanpassen. Hoe er onder maatschappelijke druk telkens op gewezen wordt dat bepaalde gewoonten blijkbaar niet meer kunnen. Ik ben me vaak niet echt bewust van die veranderende mentaliteiten en ben er ook niet zo mee bezig…
Afgelopen zaterdag, zes jaar geleden, stond onze kleine spruit met haar neus vastgeplakt aan het televisiescherm. Ze zou ook maar eens het kleinste detail missen van de nationale intocht van Sinterklaas en, toen nog, Zwarte Piet. En of dat figuur nu zwart, geel of blauw was, het maakte haar geen bal uit. Tijdens het uitzoeken in de winkels voor het mooiste cadeau, zag je op elke winkelruit afbeeldingen van Zwarte Piet; een aanzicht wat nu nergens meer te vinden is. Het zou haar een worst zijn of die figuur nu zwart, wit of paars was. Inpakken deden we met Zwarte Pieten-inpakpapier, nu vrijwel nergens meer te koop. Het zou haar opnieuw een bal jeuken of dat figuur nu zwart, oranje of groen was.
Kinderen zijn flexibel en kunnen als geen ander supersnel inspelen op een nieuwe realiteit. Waar is de mens die eigenschap nu eigenlijk precies kwijt geraakt op zijn weg naar volwassenheid? Wanneer was het moment dat het omsloeg van: “Het zal mij jeuken”, tot aan het punt dat we die Akwasi bestempelden als vijand van ons cultuurgoed nummer 1? Die man heeft alleen een podium omdat wij hem dat geven.
Nu zes jaar later zit de, iets groter geworden spruit, wederom voor de televisie. Nu met een ietwat ongeïnteresseerde houding maar op acceptabele afstand en met een schuin oog op haar telefoontje, want dat is nu het device waar niets op gemist mag worden. “Wat een flauwekul hé pap? Is allemaal nepperij, wat doen ze toch moeilijk. Als het tóch nep is, een toneelspelletje, kunnen ze die Pieten net zo goed helemaal niet schminken. Denk je nu echt dat die kleuters dat wat boeit?”
Over zes jaar zit ik waarschijnlijk weer voor de televisie. Omdat het jeugdsentiment is. Omdat het iets is wat zo ontzettend bij Nederland hoort. Bij mij hoort. Waarschijnlijk is Sinterklaas dan een gender-neutrale LHBTI’er die aankomt met een solar-roeiboot. Het kruis op z’n mijter is vervangen door een gekleurde regenboog of eenhoorn. Zwarte Piet is een fossiel uit een ver verleden die geen enkel kind meer kent. Net zoals ze niet meer weten wat een gulden is of dat je vroeger moest bellen door aan een schijfje te draaien. Pepernoten zijn vervangen door biologisch afbreekbare en glutenvrije groentenoten.
Je kunt ook kiezen voor de halal -versie. De Partij voor de Dieren heeft bezwaar gemaakt tegen het rijden op een paard omdat dat de menselijke onderdrukking van dieren belichaamt. De Goedheiligman groet de menigte vanuit een hybride bakfiets, voort getrapt door Dieuwertje Trut die blij is als het weer 6 december is…
En weet je…heel eerlijk? Het zal me jeuken!
Namens Niels,
een fijne dag…