In een droom zwaai ik de scepter bij een belangrijke onderneming. Het is een dienstverlenend instituut met veel klanten en grote financiële belangen. Ik sta bekend als de alles weglachende manager die iedere ochtend met een appeltje op de vuist aan komt fietsen bij kantoor…

Ik zit stevig in het zadel omdat ik al drie keer gekozen ben als hun directeur. Ik kan alles maken en breken. Met mooi-praten en draaien kom je een heel eind. Mijn misstappen lijken als boter op een hete pan van me af te glijden. Ik heb geleerd dat het in dienst hebben van ‘spindokters’ zijn vruchten afwerpt. Ook leerde ik in de jaren dat je altijd mensen om je heen moet verzamelen die je als ‘slachtvee’ kunt offeren als de boter een keertje niet zo makkelijk van je afglijdt.

Weliswaar ben ik de grote baas en verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt, maar als er echt iets verschrikkelijk mis gaat, wijs ik toch liever naar mijn slachtvee. De zin die ik dan vaak gebruik: “Ik wist er niet van”. Vroeger gebruikten ze deze zin ook, maar dan in het Duits, heel verdienstelijk.

Uiteindelijk gebeurde er iets wat niet te repareren was met mooi-praten, draaien, spinnen of doctrine en moest ik mijn baan opgeven als directeur. Ik zou natuurlijk de baas niet zijn als ik alle anderen meenam in mijn val. Op deze manier kan ik later zeggen dat ik als directeur de verantwoordelijkheid heb genomen voor het gepruts van mijn chefs op de afdelingen.

Over twee maandjes kiezen de leden een nieuwe directeur. Dit stond al gepland, dus dat ik nu even geen echte directeur meer ben is helemaal niet zo erg. Ze hebben voor het gemak gevraagd of ik tot die tijd even directeur wil blijven. Haha, wat een stelletje uilskuikens he? Ik hoop dat ze er over twee maandjes wéér intrappen.

Ik schrok wakker en zag in de voortuin, bij de twee vers gemaakte sneeuwpoppen, een anoniem briefje met de tekst; “Waarom zijn deze poppen wit en waarom hebben ze geen gender-neutrale uitstraling? Die muts is zó stereotype, dat moet vervangen worden door een hoofddoekje of keppeltje. De wortel als neus is pure verspilling van eten en de twee staan trouwens ook geen 1,5 meter uit elkaar om over het ontbreken van een mondkapje nog maar te zwijgen. Die harken als armen kunnen gezien worden als slagwapens. Pure opruiende ondermijning! Je ruimt ze na 21.00 uur toch wel weer op in verband met de avondklok? Bij het niet inwilligen van deze eisen, verklik ik je bij de gemeente-sheriff”.

Ik dacht even terug aan mijn droom als de directeur. Hoe zou hij zich hier uit gered hebben? Ik denk dat hij een list zou hebben bedacht over een medicijn. Dat op een gegeven moment iedereen heel erg bang was gemaakt en smeekte om een spuitje in de hoop dat alles weer normaal werd. Dan heb je pas echt macht! Maar zoiets komt alleen voor in slechte dromen, toch?

Namens Niels,

een fijne dag…