Gelegenheidscolumnist en raadsvolger Carel Groothengel is weer eens in de pen geklommen. Dit keer over de volgens Groothengel laakbare werkwijze van sommige gemeenteraadsleden door niet te luisteren naar argumenten en het om resultaat te bereiken soms op de persoon speelt. Over gelijk hebben, gelijk krijgen en stoten onder de gordel… Lees het hieronder.

Een Omtzigtje in de Hof…

Ik heb me tegen dat ge-bedanken gekeerd in de gemeenteraad van de Hof van Twente maar val al na een paar weken van mijn eigen geloof. Ik moet diezelfde bedankende Raad nu zelf bedanken voor het feit dat ze na 20 jaar inmiddels het absolute dieptepunt hebben bereikt in diezelfde Raad. Je hebt in de gemeenteraad mensen die heel goed kunnen uitleggen wat ze van iets vinden en er zijn mensen die dat absoluut niet kunnen. Die twee botsen in onze Raad. Raadsleden die hun verhaal kunnen houden hebben altijd een streepje voor en als ze ook nog eens gelijk hebben staan ze sterk in de zin van het aantal zetels dat ze in de Raad hebben. Ook zonder grote fractie hebben ze soms heel veel invloed.

Het omgekeerde is ook zo, je kunt de grootste fractie achter je hebben maar als je de feiten niet kent en er flink naast zit krijg je ondanks het getalsmatige gelijk toch niet altijd gelijk. Zeker niet als de andere met sterke tegenargumenten komt. Dat doet zeer en voelt niet prettig. Het gevoel ‘ik ben de baas maar krijg toch geen gelijk’ leidt tot onmacht en mogelijk zelfs tot kwaadheid. Het lijkt niet eerlijk omdat je immers de meerderheid hebt. Toch is dat nu juist de essentie van politiek. Ook de minderheid heeft, mits goed beargumenteert en onderbouwd, de mogelijkheid om te besturen. Als je daar niet tegen kunt dan is zoiets redelijk makkelijk te neutraliseren. Gewoon niet luisteren naar de argumenten van een ander ook al kloppen ze volledig.

Dat laatste is de meest toegepaste ‘strategie’ in onze Raad. Als iemand het vermogen heeft om daar nog weer boven uit te komen, bijvoorbeeld omdat de wethouders wel luisteren en daardoor argumenten van een scherpe minderheid toch gehoord worden ga je ondanks je meerderheid en ondanks het negeren van je te sterke tegenstander(s) voor je gevoel de mist in. In dat geval heb je nog een wapen. Je bezoedelt iemands blazoen door op de persoonlijke toer te gaan. Je pakt iemand op roddels en op zijn of haar karakter of uiterlijk. Daar kan niemand tegen op, zelfs niet als je normaal goed gebekt bent. Het is een ongelijke strijd die niet te winnen valt tenzij je terugslaat met dezelfde roddel en achterklap.

In dat geval functioneert een Raad niet meer. Dan heeft men alleen maar onderlinge ordinaire ruzie en gaat het niet meer om de vraag hoe we het best met onze gemeente om kunnen gaan. Er ontstaat eigenlijk een vreemde situatie. De persoon die wordt ‘gepakt’ slaat uit fatsoen niet terug omdat hij of zij weet wat dat voor gevolgen heeft voor het besturen van onze gemeente. Daarmee krijgt een partij die onder de gordel schopt haar zin en dat is natuurlijk wrang en vraagt om hard ingrijpen. In de laatste vergadering stortte de grootste partij in onze Raad wat ze gehoord hadden in de wandelgangen over een persoon(nen) uit over die Raad. Onze burgemeester “ik laat het maar even gaan want het komt door de corona” liet het toe.

Ik heb die Van Dissel even gebeld over deze nieuwe coronavariant en die kwam hem bekend voor. Onmiddellijk aanpakken was zijn advies. Geen smoesjes om je eigen partij te beschermen maar met wortel en tak uitroeien. Hij heeft gelijk. Dit gedrag is een gevaarlijk variant die steeds meer voorkomt in de politiek. Vooral bij partijen als Forum en de PVV. Het veroorzaakt een sfeer waarbij politici persoonlijk verantwoordelijk worden gesteld en gekkies verhaal gaan halen bij mensen thuis en mensen in complotten gaan denken. Het is bovendien laf gedrag en het hoort niet thuis in de politiek. De boosheid deze keer had betrekking op de zin “Mijn fractie proeft een zweem van bestuurlijk arrogantie”. Als je dat niet met argumenten kunt weerleggen moet er een kern van waarheid in zitten lijkt me. Zo moeilijk lijkt me een weerwoord op zo’n op zich onschuldige uitspraak niet. Bovendien een zweem… Volgens mij wel heel erg voorzichtig uitgedrukt als ik zie wat er in onze Raad gebeurt. Nu niet met modder gaan gooien.

Carel Groothengel