Ik dagdroomde nogal eens over wat ik altijd nog eens zou willen doen. Deze ‘kort-sluitinkjes’ komen bij mij meestal voor in een periode waarin je alle tijd van de wereld hebt om er over na te denken en er over te fantaseren. Als ik straks weer mag beginnen op m’n werk ga ik het allemaal héél anders doen…
Ik ga me niet meer druk maken over dingen waar ik geen invloed op heb. Ik laat de besluiteloosheid en afwachtende houding van bepaalde figuren in de organisatie van me af glijden. Ik laat de meest bijzondere beslissingen van die types niet meer mijn dag bepalen. De kwaliteit van het werk mag niet afhangen van hoe veel geld er beschikbaar is. Kortom, ik wil me eigenlijk gewoon niet meer ergeren en alleen datgene doen waar ik goed in ben. Ik wil de jonge jeugd helpen in hun reis op weg naar volwassenheid en ze helpen de hobbels te nemen die ik destijds ook moest nemen. Dát is mijn hoogste doel en de rest kan me gestolen worden.
Dromen, durven, doen. De titel van een leuk boekje van een gedragswetenschapper. Al lezende kwam ik er achter dat ik steeds bleef hangen in dat eerste en dat ik eigenlijk een bangerik ben die niets durft. Ik durf geen knopen door te hakken en durf geen beslissingen te maken voor mezelf. Waar het in mijn werk mijn taak is om mensen te helpen keuzes te maken, blijf ik er zelf erg bij achter. Hoe komt het dat ik voorgenomen veranderingen maar moeilijk vol kan houden? Waarom lukt het me niet om met succes nieuwe gewoontes te ontwikkelen? Waarom vind ik het zo lastig om mezelf te sturen?
Na het omslaan van de laatste bladzijde in het 200 pagina tellende boekje wist ik het! Het managen van de lastigste persoon op aarde ben jezelf. Alles was terug te herleiden naar één heel simpel ding: Ik zit op de verkeerde tijd in mijn leven op de verkeerde plek. Zo ontzettend niet goed, dat het een giftige cocktail is geworden waar ik iedere dag tegen beter weten in een slokje van nam. En de grootste gifmenger in het hele verhaal was ikzelf.
Het roer ging radicaal om en Meneer Kremers verruilde zijn vertrouwde werkplek, waar hij 17 jaar heeft gezeten, voor een sprong in het diepe. Ik ga iets anders doen. Iets nieuws, iets fris, iets waar ik blij van word. Waar ik weer kan gaan doen waar ik goed in ben.
Wat ben ik blij dat ik ‘gedurfd’ heb en uiteindelijk ook gedaan heb. Wat een bevrijding! Ik raad het iedereen van harte aan. Op naar een mooie nieuwe toekomst. Er zijn genoeg kansen, je moet ze alleen durven pakken.
Namens Niels,
een fijne dag…