Ik wil ook ‘iets’ uit het Schoolfeestfonds. En ik heb daarvoor een sluw plannetje bedacht. Een plannetje zonder verliezers. Een plannetje waar iedereen beter van wordt. En blijer. En aangeschoten. Stropdasmensen die leven van andermans centen noemen dat een ‘win-win-situatie’. Niet verder vertellen, het moet onder ons blijven.

Alleen instellingen of verenigingen komen  in aanmerking voor ‘Schoolfeestsubsidie’. Met een paar kroegvrienden richt ik op:  ‘’Onafhankelijke Stichting Schoolfeest Educatie`. Oftewel:  Osse.  Ons doel is het verbreiden van het Schoolfeestwoord. Want wij zijn van mening dat er nog wat onontgonnen gebied is, als het gaat om een vieren een van een feestje. Achter de Herikerberg bijvoorbeeld. Aardige mensen daar. Vriendelijk. Maar begraven kunnen ze beter dan pret maken.  Zomaar een kleine greep uit de rituelen tijdens een Markelose ‘groove’. De ‘noabers’ dragen vanaf het overlijdensmoment tot aan de begrafenis hetzelfde ondergoed. Naaste familie mag alleen linksom de kist lopen. Zolang de overledene thuis opgebaard ligt, mogen de ‘wakers’ alleen brood en bloedworst eten. Afijn, het complete handboek telt 180 pagina’s. De dood gun je niemand en al helemaal je buurman in Markelo niet. Want dan weet je één ding zeker: de snipperdagen voor de rest van het jaar zijn op. De optocht aldaar heeft niet voor niets de bijnaam: ‘Still’n Omgang’. Alles komt ergens vandaan.

Terug naar het Schoolfeestfonds. Wij maken een mooi voorstelletje om Markelo in te wijden in de beginselen van het feestvieren. Onder het motto: ‘goed begraven is mooi, feestvieren is beter’. Wat is daarvoor nog geschikter dan een jumelage? Een uitwisseling.  Wij nodigen enkele vooraanstaande Markeloërs uit om onder de hoede van enkele ‘insiders’ het Schoolfeest mee te beleven. Daarvoor is natuurlijk een budgetje nodig. Ik zeg 500 euro. Dat moet er toch af kunnen, van die 30.000 euro in het Schoolfeestfonds. Dan melden wij, en onze Markelose gasten, zich eind juni aan het penningenloket en ‘vermunten’ de bijdrage uit het fonds. Het geld vloeit dus linea recta terug in de kas van het Schoolfeest. Links en rechts delen we een pilsje uit zodat ook de argeloze Schoolfeestbezoeker meeprofiteert van onze bezigheden. Want wat zullen die Markeloërs een hoop leren als ze met ons langs het schap schoffelen.  Ervarende educatie, noemen ze dat. En dan is het volgend jaar de beurt aan Diepenheim. Zullen we ze daar eens leren dat er meer is dan kunst met een hoofdletter K. Wat dach-ie van zoep’n met een hoofdletter Z.

Bert Schabbink