Waar kom je vandaan en wat zijn je roots? Je afkomst zegt vaak veel over hoe je leven verloopt en misschien ook wel iets over de kansen die je krijgt. De ene generatie voedt de andere op en zo is het cirkeltje weer rond. Maar wat als je van de ene dag op de andere ontheemd raakt? Dat je alles moet achterlaten wat je lief is en in onzekerheid terecht komt…

Mijn roots liggen deels in Markelo en deels in Diepenheim. Zoon van een vader die op zijn beurt weer zoon is van Bets van de Biele. Zoon van Dientje wier voorouders uit Goor kwamen. Ook ben ik zoon van een moeder uit Markelo. Mijn moeder is dochter van ‘Oand Jan’ die op zijn beurt weer zoon was van ‘Maagtjen Hendrik’ en ‘Jenneke van de Lokappe’.

Mijn overgrootouders waren een begrip in Markelo en omstreken. Ik heb ze nooit mogen kennen maar uit de verhalen die ik hoor waren het bijzondere mensen. In een boerderijtje, in de Pothoek Markelo, runden ze een bescheiden loonbedrijfje. In de oorlog hielpen ze hun medemens door onderdak te verschaffen aan onderduikers. Met gevaar voor eigen leven hielpen ze mensen een oorlog te overleven. Ook ging Hendrik rond met de ‘ventkoare’ om de dagelijkse boodschappen aan de man te brengen. Zelfs bij dat ene huis, waar mensen woonden die ‘fout’ waren ging hij langs. Alles om maar geen argwaan te wekken. Helaas kwam aan hun leven een tragisch- en plotseling einde door een fataal verkeersongeluk. Ondanks dat ik deze mensen nooit gekend heb, denk ik er altijd even aan als ik langs die plek rij waar het decennia geleden gebeurde.

Het boerderijtje aan de Pothoek werd in gebruik genomen door de zoon des huizes die er vervolgens tot zijn dood woonde. Het verloor nooit helemaal zijn agrarische bedrijvigheid want de groentetuin reikte zo ver als ik als klein jongetje kon kijken. Er was altijd wel wat te doen, opruimen bijvoorbeeld want daar waren ze niet zo goed in. Iets wat ik dan ook wel weer bij mezelf herken.

Voor het eerst in misschien wel 100 jaar werd het heel stil rond het boerderijtje op ‘oale groond’. De roots zijn klaar met groeien. Wat geweest is, is geweest en het werd verkocht.

Afgelopen week kwam een moeder van 30 jaar met haar drie jonge kindjes vluchtend naar Nederland. Hun leven was niet meer veilig in Oekraïne. Ze vonden een veilig onderkomen in uitgerekend dat mooie boerderijtje op historische gronden. Zouden ze wel weten wat voor een roots daar allemaal liggen? Welke bijzondere mensen daar gewoond hebben?

Nee, ik denk het niet, maar wat maakt het uit. Wederom dient het oude boerderijtje als veilige haven voor ontheemde mensen in paniek. Wat een prachtige nalatenschap. Zelfs na je dood kan je ‘fingerprint’ nog zichtbaar zijn. En wat ben ik trots dat een deel van mijn ‘fingerprint’ daar ook vandaan komt.

Namens Niels,

een fijne dag…