Meet and Greet…

De jongeman liep met grote stappen binnen. Dat hij ruim 15 minuten te laat was deed hem waarschijnlijk niet zo veel. Zonder kloppen zwiepte hij de deur open en zei dat hij er was en een afspraak had. Voordat hij de deur weer dicht deed, meldde hij dat hij eerst nog even naar de WC moest...

Voor de beeldvorming; de persoon in kwestie kwam voor een kennismakingsgesprek. Er was een soort ‘meet and greet’ opgezet voor mensen die interesse hadden voor één van de vacatures. In de vorm van ‘speed-dates’ kan de werkzoekende in een relaxte en gemoedelijke sfeer in contact komen met zijn misschien wel toekomstige werkgever en collega’s.

De tijd van uitgebreide handgeschreven sollicitatiebrieven is definitief voorbij. Evenals vier doodvermoeiende kantjes curriculum vitae als bijlage waar zelfs de zwemdiploma’s in terug te vinden zijn. Brieven die voorbij komen met teksten als: ‘Als je wil weten wie ik ben en wat ik kan, moet je me maar uitnodigen’ en ‘Volgens het UWV moet ik vier keer per maand solliciteren, dus hier hej um’.

Te veel letten op de meest simpele en basic spelfouten ben ik al jaren geleden mee gestopt. Als je dát gaat doen blijft er helemaal niets meer over. Taal is voornamelijk voor communicatie en wat zou dat ene d-tje of t-tje meer of minder nu uitmaken? En daarbij, ik maak ook wel eens voutjes. Soms is taal vermakelijk, vooral als mensen met woorden gaan goochelen die ze normaal nooit gebruiken en eigenlijk ook helemaal niet snappen. Op de vraag wat ze bijvoorbeeld van een hautaine opstelling van klanten vinden als antwoord krijgen dat zij ook absoluut niet van houterige mensen houden. Lachen toch!

Na een paar minuutjes komt de jongen terug. Niet de moeite genomen om zijn handen even droog te wrijven of onder de blower te houden. Hij geeft mij een begroetende hand. Niet heel krachtig maar meer een slap en klammig handje. Hij zakt onderuit in de door hem zelf uitgekozen zetel. Ik zet namelijk altijd twee stoelen klaar. Een comfortabele en een iets minder comfortabele.

Waar het bezoek voor kiest om op te gaan zitten, zegt iets over hem of haar. Wat ook iets zegt is wanneer je zonder enige schroom 15 minuten te laat komt. Dat je mij een klam handje geeft en je brief vol spelfouten stond. Dat je direct neerploft op de meest gemakkelijke stoel en onderuit gezakt vraagt of ik je even de suikerzakjes wil aangeven voor in je koffie die je bij de koffiemachine ongevraagd hebt gepakt.

Eenmaal geïnstalleerd zegt hij dat hij er klaar voor is en dat het gesprek kan beginnen. Ik kijk hem aan en zeg dat mijn kennismaking met hem precies 10 minuten geleden al was begonnen en dat ik in die tijd een prima beeld heb gekregen. We hoeven verder niets te bespreken, ik weet alles al van je wat ik wou weten. Doe je de deur even achter je dicht als je weggaat?

Namens Niels,

een fijne dag…