Om het in koude dagen een beetje behaaglijk te houden staat er bij ons thuis overdag een airco te loeien. In de avond wordt de dienst van dit stroom-vretertje overgenomen door de houtkachel. Dat het allemaal een beetje duurzaam is, vind ik belangrijk. Duurzaam moet wel hand in hand gaan met kostenbesparing. Dus de spouwmuur vol laten drukken met wol evenals de gevel. Onder de vloer lijkt het alsof je in het ISS-ruimtestation bent en op het dak vangen een stuk of tien panelen ieder zonnestraaltje op wat schijnt. Het hout voor de kachel komt van een boer die het aanlevert in grote stukken, te groot om in één keer te verbranden…

Ik ontkom er niet aan om eens in de zoveel tijd te moeten kloven om handzame blokjes te maken. Voor dit klusje gebruik ik een kloofmachine…die het helaas vorige week begaf. Na contact gehad te hebben met het bedrijf waar de machine vandaan kwam, kreeg ik al snel in de gaten dat ze er niet zo op zaten te wachten om zo’n oud machientje te repareren. Wel kon ik hem inruilen, moest natuurlijk wel een paar cent bij. Maar waarom? Dat ding is prima te repareren en kan daarna gerust nog een ronde mee. Na veel aandringen wist de jonge verkoper nog wel een ‘adresje’ waar ik terecht kon met mijn reparatievraag. Ik nam contact op met de meneer van het gekregen telefoonnummer. Ik moest de klover eerdaags maar een keer komen brengen. “Wel even bellen voordat je vertrekt vanuit Goor want ik ben met pensioen en ak gin zin hebbe, dook niks”.

Enkele dagen later draai ik de plas op van een boerderijtje ergens in het buitengebied van Holten. Een oud mannetje komt licht voorover gebogen een schuurtje uitlopen. “Joa hier, kom ma, hier ist volk” riep hij mij tegemoet. Hij trok z’n broek op, snoot z’n neus in een rode boeren-zakdoek en zette z’n pet weer even recht op z’n bol. “Zo, haj d’r problemen met?” Ik deed uitleg van wat er volgens mij kapot aan was. De oude man keek mij aan en zei dat hij wel kon zien dat ik er geen verstand van had. “Nou, dat klopt en daarom ben ik nu bij u”. Hij lachte een beetje en ik moest hem volgen naar zijn schuurtje.

Direct bij binnenkomst moest ik denken aan de schuur van mijn opa, vele jaren geleden. Een ongelofelijke onoverzichtelijke bende met de kachel op graadje sambal. Ik maak alles weer nieuw en werkend zei de man en liet mij zijn vele uitvindingen zien die hij allemaal zelf in elkaar had geprutst.

“Joa, dat nieuwe-wetse gedoo, alles ma niej te koop’n. Nans veur neudig. Ging vrogger bie oons wa aans. Zie hebt ’n oorlog nooit met-maakt…petjesvolk.”
Na drie kwartier drammen stapje ik m’n auto weer in. “Wat gaat het mij eigenlijk kosten? Ooh ja, bel mie woensdag mar effen, hool ie van oaver…”

Namens Niels,

een fijne dag…