Een bruine kroeg en tapasbar in één. Een uitbaatster die door kon gaan als zus van de voormalige tappenist van stamkroegje ‘De Tapperij’. Vorige week was het ‘the place to be’, nadat de afspraak met het gezelschap enkele keren was verplaatst. Een prachtige avond zou het worden waar me de tranen over de wangen biggelden van het lachen…
We rijden richting Enschede op aanraden van een kennis. Daar moesten we echt eens gaan eten want daar is het lekker. Mijn voorstelling van de tapasbar was meer in hartje centrum. Het bevreemde mij dus nogal dat de navigatie ons allerminst richting het centrum dirigeerde, maar steeds meer naar een buitenwijk in omgeving Pathmos. We zitten hier echt niet goed, die navi heeft kuren. Maar hier moet het toch echt zijn, midden in een woonwijk tussen de huizen.
Even een parkeerplaatsje vinden en zoeken naar de ingang. In hetzelfde pand zit een nagelstudio en massagesalon. Bij een eerste blik naar binnen doet het je aan alles denken, behalve aan een hippe en tippe tapasbar. Ik kreeg meer het gevoel van een veredelde snackbar of sportkantine. Maar goed, we hadden gereserveerd en we waren hongerig.
Een mevrouw van ergens achter in de zestig, begin zeventig, komt op ons aflopen en zegt zo plat als je maar in Twente kunt praten dat we maar even ergens een plekje moeten zoeken…’Kom zo wa bie oe’.
Geen fancy Ipad waar je gerechtjes op kunt bestellen of kaartjes waar je iets op kunt aankruisen. De gepresenteerde kaart gaf voor ons niet echt veel duidelijkheid. ‘Noh, zal oe eerst wa ff wat te drink’n haal’n’.
Voor ons een biertje en voor de dames graag een droge witte wijn met een glaasje water erbij. ‘Water? Weej dat wa zeker? Is toch zunde um alcohol weg te speul’n met water! De leu wordt ook steeds gekker’, hoorde ik haar nog mompelen bij het weglopen. Dat bier, mot dat oet de tap of oet nen flesje? Ik hebbe namelijk altied ruzie met den tapkrane, kloot’n ding. Trouwns, aj wilt rook’n, d’r lig nen toet’n zwoare Van Nelle op’t schap, kuj d’r zo ene van dreejn. Of kuj neet dreejn haha…
De vrouw pakt een stoel en komt bij ons aan tafel zitten. ‘Weejt noe a is nen keer wat aj wilt etten?’ Doe voor ons maar gewoon iets lekkers, van alles wat. Pff, veur 30, 35 0f 40 euro? Ak oe zo zee geet d’r wal veur’n dikke 40 euro in of neet? Zal oe eerst nog eem bier haal’n, nathals. In de keuken horen we gevloek en getier alvorens mevrouw weer terug komt bij ons aan tafel. ‘Zo, ik hebbe mien keerl ff afjag e geem, den dramt altied zo…
Ondanks de zeer bijzondere bediening en ambiance was het eten echt super lekker. De kok kwam bij het laatste gerecht aan tafel het vlees aansnijden. Hij pakte hierbij mijn vork waar ik de hele avond al mee gegeten had. Ach ja, gelukkig waren we met ‘eigen’ volk…
Cijfer voor deze avond? Priceless!
Namens Niels,
een fijne dag…