Verdrietig Einde Cultuurhuis

Wat moeten we met de Reggehof? Een vraag die de gemoederen al sinds de opening in 1994 bezig houdt. Door de overheidsbezuinigingen wordt de bijl aan de wortels van de schouwburg annex cultureel centrum annex verenigingsgebouw gezet.  En die voorgaande zin optikkend, dringt meteen het besef door waar het fout gaat. De circusact met de bordjes op de pinnen. Teveel bordjes, dus scherven.

De beschuldigende vinger naar iemand wijzen heeft geen zin. Wij hebben met z’n allen democratisch beslist dat het gebouw er moest komen en dat de gemeenschap mee wilde betalen. Een meerderheid van de burgers  wilde een onderkomen voor diverse verenigingen en een mooie theaterzaal waar we goede voorstellingen konden zien en horen. Achttien jaar later moeten we concluderen dat het een mooi streven is, maar onhaal- en vooral onbetaalbaar.

Ik geloof echt dat de directie en (vrijwillige) medewerkers er in de loop van de jaren alles aan gedaan hebben om de boel draaiende te houden. Maar het draagvlak was in 1994 al wankel en dat fundament is eigenlijk nooit stabieler geworden. De oorspronkelijke doelstelling is steeds verder uit het zicht geraakt.  Je kunt niet met droge ogen van een verenigingscentrum spreken als de huur voor een simpel lokaal inmiddels bijna 100 euro bedraagt. Per avond welteverstaan. Om nog maar te zwijgen over de prijs voor een dagje grote zaal (668 euro incl. BTW).  Ik ga de hoogte van die prijzen niet betwisten. Zal ongetwijfeld goed zijn doorberekend en in verhouding liggen. Maar penningmeesters van instellingen en clubs kunnen dan toch maar één conclusie trekken: wegwezen hier!

Ik ken heel weinig ‘gezellige’ theaters. Zo zag ik afgelopen vrijdag twee keer dezelfde band: 1x in het Hengelose Rabotheater en later iets verderop in een kroeg. In het Rabotheater vroeg ik me af wanneer het condoleren zou beginnen. Dat lag echt niet aan de muzikanten, zo bleek in de kroeg. De Reggehof is daarop geen uitzondering. Smaken verschillen, maar na een voorstelling is elke minuut in de foyer er wat mij betreft één teveel. Ik voel me ongemakkelijk in die glazen ‘would-be architectuur’. Mooi om rozen in te kweken, niet om gezellig na te hangen.

Met de nieuwe bezuinigingen op komst, verdwijnt ook een groot aantal voorstellingen. Dan is de maatschappelijke functie van het gebouw helemaal nul.  Geen verenigingen, geen voorstellingen en geen gezelligheid (in Goor ook niet onbelangrijk). Ik zeg: verlies nemen en voortaan naar Hengelo of Enschede voor zang en dans. Terug naar zoals het voor 1994 was: repeteren en vergaderen in de achterzaaltjes van de kroegen. Misschien dat het ‘VEC’ toekomst heeft als clubhuis van Apollo en onderkomen voor de muziekschool. Dat is nog altijd beter dan ‘de shovel ervoor’ .

Bert Schabbink