Zo vlak voor de kerstdagen nog een ingezonden brief van vaste brievenschrijver Carel Groothengel. Dit keer over het veelbesproken Groen Gas Goor. Bewoners in de buurt klagen al jaren over ernstige overlast en het lijkt erop dat er milieuregels worden overschreden. De rol van de gemeente Hof van Twente wil Groothengel met zijn schrijven aan de kaak stellen. Een gemeente die volgens hem wegkijkt en geen verantwoordelijkheid neemt. Lees zijn ingezonden brief hieronder…
De kwestie Groen Gas Goor is allang geen technisch dossier meer. Het is een pijnlijk voorbeeld geworden van bestuurlijke onwil, gebrek aan transparantie en een overheid die haar inwoners in de steek laat. Tijdens de recente raadsvergadering van Hof van Twente bleek opnieuw hoe diep dit probleem zit. Vragen van PvdA/In Beweging en het CDA over Groen Gas Goor werden wederom afgedaan met technische antwoorden en doorverwijzingen naar andere instanties. De boodschap was duidelijk: dit college voelt zich niet verantwoordelijk.
Bewoners uit de directe omgeving klagen al jaren over ernstige overlast. Zij trokken meerdere keren aan de bel bij de burgemeester, maar kregen nul op het rekest. Er was geen actieve herinnering, geen erkenning van hun zorgen en vooral geen empathie. De beantwoording bleef zakelijk, afstandelijk en kil. Alsof het hier niet gaat om mensen die dagelijks geconfronteerd worden met stank, overlast en onzekerheid, maar om een abstract dossier.
Steeds opnieuw verschuilt het college zich achter de Omgevingsdienst Twente, de provincie of de rechterlijke macht. Daarmee wordt bestuurlijke verantwoordelijkheid systematisch doorgeschoven. Opvallend is daarbij de rol van de burgemeester zelf, die eerder voorzitter was van de Omgevingsdienst Twente en deze dienst zelfs ten onrechte als een zelfstandige organisatie presenteerde. Dat is zij niet. Het is een gemeentelijke samenwerkingsdienst. Die onjuistheid voedt het wantrouwen.
Wat het extra wrang maakt, is dat de raad al meerdere keren vragen heeft gesteld over Groen Gas Goor. Telkens blijkt achteraf dat cruciale informatie niet is gedeeld. De status van de vergunning, de lopende procedures, de handhaving: het kwam pas mondjesmaat en vaak pas na herhaald doorvragen op tafel. Dat staat haaks op de actieve informatieplicht en de Hofse aanpak waar dit college zo graag mee schermt. Die plicht lijkt vooral te gelden zolang het niet ongemakkelijk wordt.
Kritische raadsleden worden zichtbaar met argwaan behandeld. Dat zie je aan de toon, aan de gezichtsuitdrukkingen, aan de manier waarop zij het woord krijgen. Het politieke klimaat is er één waarin tegenspraak niet wordt gewaardeerd. Dat verklaart mede waarom burgers zich steeds vaker afkeren van de politiek. Niet omdat zij ongeïnteresseerd zijn, maar omdat zij zich niet serieus genomen voelen.
Het meest onverteerbare blijft dat Groen Gas Goor kan doorgaan met produceren, terwijl inwoners structureel overlast ervaren. Waar is de handhaving? Voor inwoners geldt dat de regels keihard worden toegepast. Voor grotere bedrijven lijken diezelfde regels ineens buigzaam. Dat patroon zagen we eerder bij Bouwens in Goor en ABZ in Markelo. Nu herhaalt het zich opnieuw.
Juist in situaties waarin verantwoordelijkheden zijn versnipperd over meerdere instanties, is leiderschap nodig. Dan moet een burgemeester opstaan, regie nemen en haar inwoners beschermen. Wegkijken is geen optie. Dit is geen koudwatervrees, dit is bestuurlijk falen.
Carel Groothengel