Vooraf was het een ongelijke strijd, maar het sprookje van de haas en de schildpad werd levensecht in het Goorse gemeentehuis. Met de tegenstanders van het bungalowpark in de rol van de schildpad en de projectontwikkelaars c.q Goorse bouwmaffia als tegenspeler haas. Ik vond het schitterend! Zowel het gespeelde spel als de uitkomst. Zelden een louche bouwbende zo bedremmeld in de hoek zien staan. Alle truukjes hadden ze uit de kast gehaald. Tevergeefs. En zoals altijd was de scheidsrechter (gemeenteraad) de boosdoener.
Ik zie hem nog zo staan, projectontwikkelaar Van Leeuwen. Dikke duffelse das. Goed gekapt. Trendy sjaaltje. Hij stond op grond die de zijne moest worden. De Meene. Mijnheer Van Leeuwen in de Meene. Je verwacht eerder een zonaanbidder in Siberië. Maar ja, er blonk een pot met goud aan de horizon en dan komt-ie uit z’n hol. Precies het type waarbij ik het liefst naar de WC sprint en mijn vinger achter in de hals plant. Zoals ik dat met heel veel projectontwikkelaars en bouwbazen heb. Mensen die met een stropdas door de modder baggeren, wantrouw ik tot zes cijfers achter de komma. Zij die er op één of andere manier altijd in slagen om voor zichzelf de mooiste plekjes op te eisen. Kent U een bouwbaas die in een rijtjeshuis of centrumappartementje woont?
Maar op die mooie avond stonden ze allemaal gruwelijk in hun hemd. En ik vond het waanzinnig! Een uitgesproken mening over dat park heb ik niet. Wel over het smeervolk dat zich ertegenaan bemoeit. Dat volk dat bestaat van schimmige BV’s, prijsopdrijvende afspraken en afgeschermd gekonkel. Na die prachtige voorstelling in het gemeentehuis is het gejank inmiddels begonnen. Miljoenen hebben ze verloren, de stakkers. Waaraan dan? Is het zo duur om je plannetjes kost-wat-kost(!) door te drukken? Ik zou zeggen: verkoop de huizen waarin jullie wonen en het ergste leed is geleden. Nee, natuurlijk niet. Schadeclaims moeten er komen. We zijn er nog niet klaar mee. Ik refereer nog even aan die uitzending van Landroof. Daarin sprak de heer Van Leeuwen de volgende historische woorden. “Ik heb in mijn 20-jarige carrière nog niet meegemaakt dat iets niet doorgegaan is, waar we aan begonnen zijn en waar we geld in gestoken hebben”. Ik weet genoeg. Het onkruid komt binnenkort weer naar boven.
Bert Schabbink