Jodocus schrijft het op…

Een nieuwe columnist voor deze site, al noemt hij zichzelf liever verhalenschrijver. Op gezette tijden zal Jodocus hier zijn schrijfsels publiceren. Zijn ware identiteit zal weldra bekend worden maar het is helder dat een behoorlijk deel van de Goorse bevolking deze man zal kennen vanuit het verleden…

Jodocus

Paardenmarkt

Er was niet aan te ontkomen. Ik moest en zou naar de paardenmarkt. Er is echt helemaal niemand met dit weer en wat moet je daar toch in godsnaam doen, hielp echt niet meer! We kunnen toch wel met de auto gaan , blèrde het oudste kleinkind. We kunnen toch in ieder geval wel gaan kijken of er paarden zijn, opperde de tweede, de kleinste snapte er helemaal geen fluit van en keek alleen maar de andere twee met een zeer geïnteresseerd gezicht! De paardenmarktoliebollen gaven uiteindelijk de doorslag………Wat hebben kinderen toch een verschrikkelijke honger momenteel. Oké, we rijden er langs en als er niks te doen is rijden we gewoon door (kansloze polderstrategie). Onderweg gingen mijn gedachten terug naar de echte paardenmarkten  aan de Iependijk. Altijd vrieskou , dampende paarden, rode handelspettengezichten met altijd een druppel aan de neus…

Het vet van de karbonades liep handelaren en kijkvee langs de kin een weg zoekend naar beneden . En wat een paarden , massa’s. Ezels en van alles en nog wat. De Rozenstraat werd in beslag genomen door de middenstand. De schooljeugd vloog er op af voor de trekbommetjes en ikzelf kocht er mooie metershoge planten. Ik dacht mijn vrouw te verrassen ….. Wanneer ben je jarig? 22juli ! Heb wat moois voor je gekocht. Altijd die gouden armbanden beginnen toch ook te vervelen niet ? Maar die zijn hartstikke bevroren !!! Oef ja, daar had ik niet van terug. Moest ik toch weer een gouden armband kopen.

De kinderen vonden het prachtig , de paardenmarkt op de Schoolfeestweide. Ze kennen de ECHTE paardenmarkt niet meer. Ze weten niet dat het een groot feest was voor de kopers ,verkopers en andere genieters. Dat Lentelink en de Assink-chinees omgetoverd waren tot dranklokalen waar menige deal beklonken werd met een stevige borrel.
Het jongste kleinkind was zwaar onder de indruk van alles, “ziet zwatte paaten, bruine paaten,witte paaten, en ook nog ezel! Een ,twee , vier ,negen ,drie. Hij bleef maar tellen.

De oudsten hadden het even niet meer toen er gehandeld werd om een paard. “Opa, die mensen hebben ruzie.” Er werd wat op de handen geslagen. Allemaal best angstaanjagend voor oogjes die dit niet gewend zijn.

Thuis…De oliebollen hadden de tocht niet overleefd en opa had de auto vol poedersuiker liggen. De kleinste rende naar oma. “Opa niette paat ukocht!” Het klonk een beetje zielig en verontwaardigd. Had ik dan toch wel een paard moeten kopen ? Had wel net nog op het grasveldje in de tuin kunnen staan. Hij stapte op zijn hobbelpaard en zette het ding al zingend in beweging. Hop, hop ,hop , paatje in galop……..nog een beetje harder dan voordien. De paardenmarkt had hem te pakken!

Tiswat,

Jodocus