Het foekepott’n in Goor is op sterven na dood, hoor ik om me heen. Nou vraag ik je ? Dat er heel wat in Goor na het Skoolfees op sterven na dood zijn snap ik wel, maar het foekepott’n? Het is te gek om los te lopen! Een traditie die Goor al eeuwenlang op de kaart zet, bijna dood? Ja, zegt Edu Hoek en hij kan het weten. Als Koninklijk varkensblaasreiniger heeft hij zijn verdiende strepen immers al op zijn bliksemfiets laten tatoeëren.

Zelf ken ik het foekepotten vanaf 1972 toen ik vanuit Hengelo in Goor neerstreek. Daar stonden op oudejaarsavond twee buurkinderen, vrolijk uitgedost, voor de deur een liedje te zingen. We haalden ze binnen en werden voor het eerst deelgenoot van een prachtige oude traditie die in dit deel van het land alleen in Goor voorkomt. Onze kinderen deden jaren daarna ook mee en het foekepotten werd een vast onderdeel van de oudejaars-festiviteiten naast het appelflappen bakken, de in en- uitlopende borrelgasten en het vuurwerk. Er kwamen in die tijd echt veel kinderen aan de deur die deze mooie traditie in ere hielden, uiteraard aangespoord door de ouders. Een feest voor groot en klein.

Natuurlijk heb ik het foekepotten wel zien evolueren. Eerst kwamen de kinderen in vele groepjes met- of zonder echte foekepot, later in tweetallen met de ouders op een afstandje en in een minder recent verleden, de meer commercieel ingestelde foekepotters. Nu zie ik niemand meer. Zo Jammer !

Ik snap heel goed dat we in een steeds snellere wereld leven die veel gericht is op het individu. Ouders werken veel (druk, druk, druk) en hebben hun sociale contacten waarmee ze met name op Oudejaarsdag willen ‘netwerken’ in de buurt en in de kroeg. Volgens mij één van de redenen om geen energie meer te steken in het motiveren van de kinderen om zo’n mooie Goorse traditie in leven te houden. Wat in mijn ogen ook zeker meespeelt is dat de kinderen worden opgeroepen mee te doen met de optocht! Je kunt niet twee dingen tegelijk goed doen. En foekepotten en meelopen. Na de optocht hebben de kinderen vaak geen zin meer om de buurt in te gaan en dát is juist waar het om gaat. Nog steeds zien veel mensen de verklede jeugd graag komen en weten dat zeker te waarderen.

Als ik zie hoeveel ouders present zijn op het Schoolfeest, met kroost, dan moet het toch ook mogelijk zijn om deze ouders en ook grootouders te motiveren hun (klein-) kinderen enthousiast te maken voor het foekepotten in de buurt?  Laat papa maar meelopen die dan in plaats van “geef me een centje …” de verze “Geef me een borreltje ….” oreert. Dat de ouweheer dan klokslag twaalf snurkend op de bank ligt moeten we dan maar voor lief nemen want iets wat waardevol is moet je koesteren. Zuinig op zijn. Voor je het weet is het weg en komt het nooit meer terug.

TISWAT

Jodocus