We ontvingen een treffend gedicht van Willy Brunnekreeft. De Goorse, woonachtig aan de Diepenheimseweg, beschrijft op melancholische wijze het afbraakproces van het oude pand van Spoor in de Kerkstraat in haar ‘achtertuin’. Dat werd vorige maand gesloopt waarmee weer een stukje Goorse historie teloor ging. Brunnekreeft is fervent schrijfster en was ook regisseuse van toneelvereniging Het Twentse Haagje. Het gedicht over de afbraak van het oude pand stuurde ze in op advies van docente en medecursisten van de Schrijverswerkplaats in De Reggehof waar ze ook actief is. Voor het gedicht klik op ‘lees meer’.

Hij valt zijn prooi van achter aan, het grommend gele monster.

IJzeren kaken vreten gulzig aan de oude werkplaats,

scheiden gebeente van vlees.

Verlaten poppenhuis, de meubels zoekgeraakt.

Intimiteit ongenadig ontbloot in het daglicht.

Wankele schoorsteen, wiegende lamp.

Hel-wit straalt de aangevreten keuken.

Fles op het aanrecht naast een vergeten glas

Foto’s aan de wand.

WC-pot aan de rand van de afgrond.

Trotse schoenmakerij Spoor.

Ooit de hoofdweg van Amsterdam naar Moskou.

Etalageruiten breken, uit de winkeldeur ontsnapt

De laatste zucht, gruis kleurt de wond grijs.

Opgeruimd aangeharkt.

Geen Spoor meer te bekennen

Willy Brunnekreeft