Leven en laten leven…

Ik word verdrietig als ik de verschrikkingen op tv in Parijs zie. Ik schud een keer m’n hoofd als ik mensen domme en ondoordachte uitspraken hoor doen over vluchtelingen vorige week in Goor in de Mossendam. Ik krijg last van plaatsvervangende schaamte als ik politici filmpjes zie opnemen die opruien en ophitsen. Maar boos word ik soms ook. Boos als ik zaterdag in Meppel zielepoten zie die een kinderfeest proberen te bederven. Mensen, die zich om wat voor een reden dan ook gediscrimineerd voelen en dit moeten laten blijken met grote spandoeken bij de intocht. Zo kan iedereen zich elke dag wel een keer gediscrimineerd voelen. Persoonlijk heb ik moeite met die spotjes van Bol.com…

namens_niels

Ik heb mezelf altijd gezien als een redelijk tolerant persoon. Leven en laten leven. Maar ik vraag me steeds vaker af tot hoever ik mijn tolerantie moet laten gaan? Tot hoever moet ik mijn waarden en normen, gebruiken en tradities, cultuur en folklore inleveren ten opzichte van een ander, omdat hij zich misschien wel eens gekwetst zou kunnen voelen? Hoeveel moet ik inleveren van de manier zoals ik wil leven?

Ik weet dat het absoluut niet reëel is om de horror in Parijs te vergelijken met iets stompzinnigs als de zwarte pieten-discussie hier. Ik weet dat het niet helemaal reëel is om te denken dat vluchtelingen allemaal jihadisten zijn en dat we bij elk van hun een paard van Troje binnen halen. Ik weet dat het sluiten van grenzen het probleem helemaal niet oplost. Maar hoe komt het dan, dat iets in mij, dat wel zo voelt? Hoe komt het dat ik het een stel droeftoeters vind die daar staan te protesteren bij de intocht van Sinterklaas? Terwijl ik juist heel erg voor vrije meningsuiting en vrijheid van demonstratie ben. Hoe komt het dat ik op sommige momenten sympathie kan opbrengen voor een veel gehoorde kreet: “Als het je niet bevalt, donder je maar op”?. Hoe komt het dat ik de Nederlandse hippies, die het eens zijn met dat zwarte pieten-gezwets, cultuurverraders vind? Waarom was ik afgelopen weekend waakzamer dan ooit bij de toegangscontrole bij mijn deurtje in de horeca?

Het komt volgens mij omdat ik ook bang ben. Niet direct bang voor aanslagen of geweld, maar bang om mijn cultuur te verliezen. Mezelf te verliezen in iets wat ik niet wil, waar ik nooit voor gekozen heb en waar ik niet achter sta. Bang ben dat ik in het centrum van Enschede niet standaard in het Duits wordt aangesproken maar in het Arabisch. Het is er van gekomen dat mensen die kritisch zijn, bestempeld worden als racisten. Mensen die zwarte piet leuk vinden, bestempeld worden als mensen die het eens zouden zijn met het verfoeilijke slavernijverleden. Het is er van gekomen dat ik bijna word aangeklaagd als ik, drie keer in een half uur, jongens met een kleurtje uit de rij haal om te fouilleren want dat zou ik doen omdat ze buitenlands zijn. Vertel me nu eens hoe ik mijn tolerantie moet behouden als ik in mijn eigen Nederland niet meer mag zeggen en vinden wat ik wil maar dat ik het aan de andere kant wel goed moet vinden dat anderen een einde willen maken aan alles waar ik voor sta. Ik kan het dus eigenlijk nooit goed doen. Het is er van gekomen dat ik bang moet zijn als ik zeg dat ik het hele enge ontwikkelingen vind en dat ik het allemaal een beetje te veel vind.

Hoe ver laten we dit komen? Wat mij betreft hebben we het te ver laten komen dat er in onze vrije wereld plaats is voor mensen die niet willen meedoen in onze cultuur. Zich niet, ook al was het maar een klein beetje, willen conformeren aan onze vrije manier van leven. Mijn, jouw, Nederland’s , Parijs’s , Europa’s leven in vrijheid willen gijzelen met kogels, dood en verderf.
We hebben het zover laten komen dat het schijnbaar geoorloofd is om met een IS-vlag in Den Haag te mogen wapperen en waar je opgepakt wordt als er op die vlag een hakenkruis zou staan (overigens ook geheel terecht). Het gaat te ver dat demonstraties van Pegida worden verboden (wat je er ook van vindt) en dat busladingen vol met demonstranten toegelaten worden tot Meppel.
Het gaat veel te ver als er radicale imams in gebedshuizen oproepen tot een heilige oorlog en dat een politicus wordt aangeklaagd als hij vraagt of je er meer of minder van wilt hebben. Ik vind dat scheef, heel scheef.

Participatiemaatschappij? Hebben alleen van origine Nederlanders en goed willende niet-Nederlanders daar patent op? Ik probeer en wil tolerant zijn. In dit geval letterlijk en figuurlijk leven en laten leven. Maar wat maken ze me het soms verdomde moeilijk.

Namens Niels,

een fijne dag…