Kladblok vol en de pen leeg…

Vorige week hadden we een redactievergadering van Goorsnieuws.nl. Tijdens dit soort bijeenkomsten kom ik kladblokken en inktpatronen te kort om op te schrijven wat ik hoor. Het is net alsof ik aan tafel zit met mijn moeder en haar zus, die wet ok altied alles. De redactie bestaat uit een gemêleerd gezelschap. Zo hebben we een verslaggever die je niet aan het lachen moet maken, want dan krijgt hij last van zijn lever. Drink d’r nog één, zou ik zeggen. Dan hebben we de technische man. Hij praat over META teksten, blogstoppers, Googleblokkers, banners, pixels en in productie zetten. Ik haak af, daar snap ik niets van. Ook hebben we een redacteur die als enige Gorenaar in bezit is van acht paspoorten en we hebben de commerciële man achter de site.

namens_nielsOpmerkelijk weetje, hij gaat helemaal naar Hengelo voor een knipbeurt. Waarschijnlijk omdat we in Goor geen kappers hebben. Hij gaat daar naar een kapper die met een “matrixprijzenlijst” werkt. Hoe groter het hoofd, hoe goedkoper het wordt. Ik moet altijd erg om hem lachen. Het kon m’n oudere broer van vijftig zijn. Lekker ongenuanceerd zeggen wat je denkt en vindt. Lak hebben aan wat een ander van jouw mening vindt. Zo eigenwijs zijn dat de zalm, die tegen de stroom in zwemt, er nog iets van kan leren. Ik hou daar van, dat is karakter. Ik vind het knap dat hij zelf nooit moet lachen om wat hij allemaal zegt. Nou, ik lach dan wel voor twee.

En zo moet het eigenlijk ook zijn. Goors nieuws brengen zonder al te veel na hoeven denken of je iets wel of niet wel kunt schrijven. Zonder dubbele agenda en zonder censuur. Het niet belangrijk moeten vinden of het wel of niet goed valt. Deze site heeft voor een lokale nieuwssite uitzonderlijk veel unieke “hits” (bezoekers) per dag. Het bereikt een keer zoveel mensen als een artikel in de krant. Elke dag opnieuw. Het werkt dus, het wordt gevonden én het wordt gelezen.

Na de vergadering nog één afzakkertje aan de bar. Alle andere gasten zijn al weg. De hoofdredacteur en ik zitten nog even wat na te praten. We komen in gesprek met de barman/kok/bedrijfsleider, een jonge vent. Praten met hem is als een frisse douche. Wat een prachtige ondernemer met mooie en originele ideeën. Ideeën waarin hij niet alleen aan z’n eigen kassa denkt, maar ook aan die van de buurman en de buurman ernaast. Elkaar wat gunnen en gezamenlijk de strijd aangaan tegen de leegstand en slechte cijfers. Elke sluitende winkel is een aderlating voor iedereen die z’n boterham in het centrum moet verdienen. Ik hoop dat dit “frisse bloed” de kans en ruimte krijgt…

Ondertussen is het 02.00 uur en ik moet over een paar uurtjes op mijn werk zijn. Tijdens de wandeling door het centrum naar huis, struikel ik bijna over de kerstbomen die midden op de stoep zijn “gepoot”. Als het geen etalage-pruttel is van de winkels, waar je je nek over breekt, zijn het wel kerstbomen.

Ik heb m’n kladblok vol en mijn pen leeg. De komende twee weken ga ik in winterslaap en is er eventjes geen “Namens Niels”. Het was een goede redactievergadering en een mooie avond. Ik zou daar eigenlijk eens een column over moeten schrijven.

Namens Niels een fijne dag…en alvast een gezellige Kerst en tot in 2016!