Kent u dat? Mensen die luidruchtig een gezellige avond verstoren? Zo niet, dan heb ik een treffend voorbeeld voor u. Gisteren was ik een avond uit met een paar vrienden in de Metropool, de poptempel in Hengelo. We vonden een geschikte plek aan de kopse kant van de bar vlakbij het podium. Hangen aan het schap is een favoriete bezigheid van mij tijdens zo’n avond. We bestelden wat te drinken; het was de start van wat een mooie avond moest worden. De zaal stroomde al snel vol en het was er prettig druk. Met name achter in de zaal aan het schap stond een groep mensen die er echt zin in had: er werd gedold, gedronken en lekker bijgepraat. Er hing een goede sfeer! Niets aan het handje…. zou je denken. Tot het voorprogramma begon: een of andere bluesgitarist begon eerst ingetogen, maar later steeds luidruchtiger, door de conversaties van het publiek heen te spelen. Ze moesten echt hun stem verheffen om boven de muziek van die man uit te komen. Hij had ook nog eens het lef om hier om cynische wijze een opmerking over te maken. Nou, ja! De hoofdact kwam zelfs met een hele band het podium op: drums, gitaar en bas. Hij had zijn hele instrumentarium meegebracht om de gezelligheid van de mensen achter in de zaal aan de bar de kop in te drukken. Toen hij even gas terugnam en akoestisch een paar nummers ten gehore bracht werd er zelf door een paar mensen uit het publiek op de toon van een autoritaire schoolmeester luid: Sstttt geroepen. Wel heb ik ooit! Wat een mooie avond had moeten worden werd toch een beetje een domper door wat muzikanten die niet het fatsoen hadden zich in te houden voor een menigte die gewoon een avond een biertje kwam drinken en bij wilde praten. Met plaatsvervangende schaamte verliet ik aan het einde van de avond de zaal. Daarom wil ik, en ik denk dat ik ook namens de musici en de rest van het publiek spreek, mijn excuses aanbieden aan het publiek aan de bar: sorry voor al dat lawaai dat jullie avond heeft verstoord!