De eerste column van een fonkelnieuw seizoen “Namens Niels”. We hebben onze zinnen kunnen verzetten in de zomervakantie en zijn weer opgeladen om er een jaartje tegenaan te gaan. In mijn geval zal dat zijn “er tegen in gaan”.
De vakantie bracht ons dit jaar in España, Platja d’Aro om precies te zijn. Een mooi gebied in de buurt van Lloret de Mar en natuurlijk wereldstad Barcelona met z’n beroemde trekpleisters en Plaça de Catalunya. Barcelona, een indrukwekkende internationale drukke stad, waar ik ogen te kort kwam. Na een mooie en vooral snik hete dag “spazieren” over de Ramblas, was het tijd voor een drankje op het terras van werelds bekendste kroeg het “Hardrock Café”. We keken zelfvoldaan en genietend van een koude rakker om ons heen en zeiden grappend tegen elkaar: “Als je als terrorist wat wil…dan moet je hier zijn”.
Twee dagen later boort een bestelbusje zich in de menigte en zorgt voor dood en verderf. Kippenvel kreeg ik toen we de beelden zagen op televisie. Op dezelfde plek, op hetzelfde tijdstip hebben wij daar gelopen. Mijn dochter die, zich strak vasthoudend aan mijn hand, haar ogen uitkeek naar de levende standbeelden, “rare” mensen, bellenblazers en andere straatartiesten. Allemaal nieuwe indrukken in een jong leventje. Op haar slippertjes en net nieuwe t-shirtje met “I love Barcelona” was ze bezig met het maken van een herinnering voor het leven. Kotsmisselijk werd ik toen de beelden voorbij kwamen van een jong onschuldig mannetje, bewegingsloos liggend op de Ramblas. Slachtoffertje geworden van een stel “geloofsidioten”. Als je tot zoiets in staat bent, ben je geen enkel geloof waardig.
Spanje is een prachtig land met geweldige inwoners en heerlijk eten en drinken. We hebben drie weken geen aardappel aangeraakt en ons volgestouwd met Calamares, Caracoles, Paella, Gamba’s en natuurlijk echte Spaanse Cerveza (bierrrrr). Maar om eerlijk te zijn, dat patatje oorlog kon ik niet weerstaan bij het “Holland café”. Je blijft toch Nederlander.
Zijn er ook negatieve dingen aan Spanje? Jazeker! Vorig jaar schreef ik er ook al iets over. Waar het hart van vol zit… Het grote nadeel om in Spanje te komen is dat je door graftakkenland Frankrijk moet. Het land van grootbekkerige knoflook- en stokbroodvreters. Het volk dat denkt dat Frans een wereldtaal is en het daarom vertikt om ook maar één woord over de grens te spreken. Nu is mijn Frans redelijk genoeg om daar niet dood te gaan van de dorst, maar ik kan het niet opbrengen om me ook maar één seconde aan te passen aan die ontplofte wijngaardslakkenhappers. Als je ze ziet rijden op snelwegen, zou je ze direct opgeven voor “De slechtste chauffeur” of voor een workshopje “agressiebeheersing”. Bij de meeste hotelletjes langs de weg zal een bord met “bouwval gezocht” niet misstaan en op de menukaart: “Wenst u koffie van vandaag, dan moet u morgen terug komen”. Bah grafland. Afsteken en teruggeven aan de zee of er een grote tunnel onderdoor graven…het liefst klaar vóór volgend jaar! Is er dan niets positiefs aan Frankrijk? Jazeker! De grensovergang naar Luxemburg…
Namens Niels,
een fijne dag…
Barbara Trienen, bedankt en hulde dat het je gelukt is om een nieuwe toonbare omslagfoto van mij te produceren. Top gedaan!
www.barbaratrienen.nl