Ik heb medelijden met de werkers aan de weg. Die maken geen overuren, ze slapen gewoon niet meer. Volgens mij is in het hele land geen hek of pylon meer te krijgen. Ik heb aandelen gekocht in het bedrijf dat oranje hesjes produceert en ook de fabrikant van noodstoplichten heeft mijn attentie.

Mooie zondagmiddag. Lekker weer om voetbal te kijken in Deurningen. Omdat ik elke dag al de snelweg afknetter, besluit ik te kiezen voor een iets landelijker route. Dat is het ook geworden. De spoorwegovergang in Borne is afgesloten. Via de Stroom-Esch, Saasveld en Weerselo ben ik uiteindelijk net op tijd voor de aftrap. Excuses aan de wat oudere fietsers die bezig waren aan een tochtje: ik was diegene in de blauwe auto waardoor U een stukje door het grasland moest.
Woensdagmorgen. Op werkbezoek naar Nijverdal. Zijn er op die route ook plaatsen waar NIET aan de weg gewerkt wordt? Rijssen is al jarenlang één grote verkeersbouwput en Nijverdal is inmiddels in een bittere strijd gewikkeld om de buurgemeente te overtreffen. Ik denk slim te zijn en af te steken via een industrieterrein. Twee lullige paaltjes in een zandpad vormen het onoverkomelijke eindpunt van dat idee. Even overwogen om te doen alsof de paaltjes er niet stonden. Helaas, ik was bijrijder. Detail.
Donderdagmorgen. Naar de tandenbeitelaar in Enschede. En jawel hoor: rond de Grolsch Veste heeft de epidemie ook toegeslagen. Voor omleiding volg B, melden de gele borden. De B van Bos waarschijnlijk, want daar eindigt de omleiding ineens. Weer beland ik op die schitterende buitenweggetjes. Eénmaal terug in de bewoonde wereld blijk ik in Hengelo te toeren.
Navigatiesysteem, hoor ik U denken. Heb je dan geen navigatiesysteem? Optie: alternatieve route! Jazeker wel. Maar ik werd deze week gek van de zwoele Belgische vrouwenstem die niet verder kwam dan: “U dient na 100 meter te keren”. Met een ferme klap op het dashboard heb ik haar uitgeschakeld. Skeitwief.

Bert Schabbink