Een ingezonden brief over de situatie op ’t Gijmink van kandidaat-raadslid William Sanchez van Groen Links. Hij komt met zijn schrijven naar aanleiding van de hoorzitting van afgelopen week waar bewoners hun frustratie uitten over de overlast die zij ervaren vanwege de asbestsanering. Hij trekt de vergelijking met situaties in wijken in andere delen van het land. Sanchez pleit voor nieuwe energie en circulaire wijken en wil het liefst af van het woord ‘sanering’. Lees hieronder het ingezonden stuk via ‘Lees meer’.
William Sanchez
De Circulaire Wijk
Afgelopen woensdag was GroenLinks uitgenodigd door haar GPS-partners (PvdA en de SP) deel te nemen aan de hoorzitting over de asbestsanering bij ’t Gijmink. Doel van de avond was om in meer detail te luisteren naar de klachten van de bewoners over de aanpak van de sanering. Voordat ik u deelgenot maak van een aantal reflecties over deze avond wil ik het volgende kwijt. Op deze avond vertelde een van de bewoners hoe haar man lichamelijk en geestelijk lijdt onder de saneringsactiviteiten. Zij gaf een indringende inkijk in hun privésituatie. Ik ben haar dankbaar voor deze openbaring. En wat ik verzuimde te doen op deze avond, wil ik bij deze rechtzetten. Geachte mevrouw, graag wil ik u en uw man bedanken voor jullie verhaal. Dat jullie met dit verhaal jullie kwetsbaarheid en oprechtheid willen tonen. Zoals alle aanwezige politieke partijen hebben uitgesproken, wij gaan ons best doen om eensgezind vanuit de gemeenteraad een oplossing voor ’t Gijmink te vinden.
Op deze avond vol persoonlijke verhalen, beleefde ik ook een soort dejavu. Iets minder dan 10 jaar geleden hield ik me bezig met de wijkaanpak, beter bekend als de Vogelaarwijken. De aandacht ging naar de sociale stijging, leefbaarheid, ondernemerschap en veiligheid in de aandachtswijken. Met deze integrale wijkvernieuwing zouden gelijktijdig diverse andere beleidsdoelstellingen gerealiseerd kunnen worden, zoals de aanleg van stadsverwarming of een ingrijpende verbetering van de energieprestatie van de woningen.
Afgelopen woensdag, luisterend naar de verhalen en wensen van de bewoners, zoals de wens om weer de waterhuishouding in de wijk op orde te hebben, de wens om weer planten en bomen weer te zien opbloeien in de eigen tuin en de wens om nooit meer zorgen te maken of ze last zullen hebben van de teruggebrachte gesaneerde bodem, kan ik alleen maar denken: hoe kon het zover komen? Was er tunnelvisie door alle aandacht voor de asbestsanering? Hoe kunnen we nu met de bewoners ondanks wat er allemaal is gebeurd het tij keren en samen met alle partijen werken aan integrale wijkvernieuwing.
Mijn collega Bert Eggink noemde het de circulaire wijk. En laat het toevallig zijn dat ik dan via een nieuwsbrief een bericht tref over een onderzoek van Het College van Rijksadviseurs naar de ruimtelijke impact en kansen van circulair denken in de transformatie van twee naoorlogse woonwijken: Wielwijk in Dordrecht en De Maten in Apeldoorn. Het rapport biedt geen kant en klare oplossingen voor wijken als ’t Gijmink. Maar het is wellicht inspiratie om af te komen van het woord ‘sanering’ wat nu een negatieve nasmaak heeft. Ik denk liever in kringlopen en nieuwe energie in de wijk brengen. Niet alleen als GroenLinks, maar ook samen met de raad in zijn totaliteit.
William Sanchez
GroenLinks