Van de week kwam ik veel bijzonderheden tegen in de regionale en plaatselijke media. Als ware cafeïne-verslaafde was natuurlijk het succes van mijn koffievriend, en naamgenoot, Niels te Vaanhold, hét hoogtepunt. In Brazilië eindigde hij als één na beste barista van de wereld. Chapeau! En dat voor iemand uit het Goorse, waar doorgaans zure melk wordt gebruikt als domper op een heerlijke cappuccino.

Soms duurt het een tijdje voordat mensen in de gaten krijgen dat ze op het verkeerde pad zitten. Dat ze totaal de weg kwijt zijn en dat de zaken anders moeten. Hoeveel druk en verkwist geld is er nodig om stijfkoppen te laten inzien dat “luisteren” geen afgang is maar juist de kans op constructief handelen vergroot? Bij het Molenstraat debacle kan het nu zo langzamerhand toch niet anders zijn dat bepaalde lieden zich eens achter de oren moeten krabbelen? Dat je zo langzamerhand moet toegeven dat je een ontzettende Jean Doe-del bent?

Dat je vele tienduizenden euro’s hebt lopen verbrassen aan werkgroepjes, verkeersdeskundigen, inspraakavonden en talloze vergaderingen met peperdure mensen om vervolgens tóch eindelijk over te gaan tot aankoop van een braakliggend terrein om de sores op te lossen. Als ze dat nu direct hadden gedaan, wat velen al voorstelden vanaf minuut nummer 1. Leergeld heet zoiets, alleen jammer dat het uit onze knip moet komen. Uiteindelijk komt die cappuccino er dus wel, maar met een zuur nasmaakje. Waarom heeft een varken twee rijen tepels? Anders wordt het varken zo lang. Met andere woorden, een training ‘efficiënt werken’ zou geen mis-investering zijn.

Waar we met z’n allen ook op een dood spoor zitten, is in het onderwijs. Ook hier kunnen we constateren dat ‘passend onderwijs’ een net zo mislukt project is als de ‘multi-culturele samenleving’. In Hengelo gaan in augustus 2019 de deuren open van het SvPO; School voor Persoonlijk Onderwijs. Een spiksplinter nieuwe middelbare school waar plaats is voor 80 brugklassertjes en de klassen niet groter zullen zijn dan 16 leerlingen. Geen poespas, geen open dagen, weinig overhead, geen dure managers maar helemaal terug naar de basis en de leerling centraal. Er gaat zó efficiënt gewerkt worden dat ze in 4 dagen per week rond kunnen komen. Over efficiënt gesproken. Zou het eigenlijk niet overal zo moeten zijn?

Namens Niels,

een fijne dag…