De tijd dat alles een beetje normaal ging lijkt al lang geleden. Tegenwoordig gaat alles vanzelf mis en niets vanzelf goed. Of het nu online bestellen is van kaartjes voor de Zwarte Cross of plezier beleven aan een verkleedpartijtje op 5 december, het is allemaal moeilijk. De wereld zit vol tegenstellingen. Wat voor de één de beleving van cultureel erfgoed is, is voor de ander een reden tot protest.

Afgelopen zondag stonden wij met onze kleine telg, net zoals 3000 anderen, aan de Goorse haven om het spektakel mee te beleven. Ik weet nog dat het voor mij vroeger wel even een dingetje was. Ik keek er naar uit en mijn dochter nu ook. We zaten te twijfelen om haar dit jaar het grote Sinterklaasgeheim maar eens te verklappen. Maar ach…je moet nog zo lang volwassen zijn. Wat kan het voor kwaad om nog een jaartje te wachten? Ondanks dat ze vond dat de Sint wel erg leek op de opa van een meisje bij haar op school, was het geloof er weer heilig. Wat mooi dat wij in Goor nog echt een fijne dag kunnen organiseren voor onze kinderen, zonder gejank van uitkeringtrekkende krakers en andere oproerkraaiers met spandoeken en megafoons. Wij, Twentenaren, zijn volgens mij ook veel te nuchter om in deze waanzin mee te gaan. We hebben ons eigen en dat is prima.

Sinterklaas vertrok richting De Reggehof en bij de uitgang konden kinderen een mandarijn krijgen. Ik hoorde een moeder, met een westerse aardappel in de keel, tegen een andere moeder zeggen: “Ik ben blij dat ik onze kleine Jort kon enthousiasmeren voor een stukje fruit in plaats van die suikerbommetjes van pepernoten”. Mijn dochter hoorde dat ook en keek mij schaapachtig aan, bang dat zij ook haar heerlijk verworven zoeternij van Piet moest inleveren voor een zure afknapper. Ik zie mijn vrouw lachend tussen het publiek wegschieten. Ze weet hoe ik reageer in zulke situaties en wil daar dan liever even niet bijhoren. Ik krijg kotsneigingen van zulke types. Ik kan het dan ook niet laten om net iets te hard te zeggen dat Wiemerink ook zure pruimen in de aanbieding heeft of dramtit’n, een echte Twentse delicatesse.

Een andere Goorse papa naast mij lacht en zegt zachtjes: “Joah Niels, zo henig an kump dat volk ok hier op an met hun vrömde flantuut’n, schrief doar moar is een stuksken oaver”

Ondernemers van Goor, namens kleine Kremers, bedankt voor een mooie middag. Onze inkoop-Piet zal jullie huisjes dit jaar niet overslaan.

Namens Niels,

een fijne dag…