We zijn in het jaar 2016. De telefoon rammelt. Een collega uit het Hilversumse. ‘Ik ben vandaag in de buurt van Goor. Zullen we een kop koffie drinken?”. Uiteraard is de koffie geen probleem. Dan komt het. Ik moet ‘m gaan uitleggen hoe te rijden.

“Adres vinden? Geen probleem. Navigatiesysteem toch?”, is de logische redenatie van m’n collega. Ik denk: “smiet dat ding maar oet ’t raam”. Nogmaals, ik denk het. Hardop zeggen is een tweede.
“Het is nogal ingewikkeld rijden hier”, begin ik. “Heb je pen en papier bij de hand?”. Daar gaan we. Afslag A1 is geen probleem. Door Markelo rijden ook niet. Richting Goor. Ik waarschuw mijn collega alvast dat de 30-km zone meteen begint na de Herikerberg. “En flitsen op 30-km zones kunnen ze hier fantastisch”, voeg ik eraan toe.
Bij het bordje Goor volgt een rotonde. “Denk eraan. Linksom nemen”. Verbazing aan de andere kant van de lijn. “Linksom nemen?”. Uitleg volgt. “Linksom is voor ingaand verkeer. Rechtsom voor uitgaand verkeer. Het is een dubbele rotonde”. Het is even stil aan de andere kant van de lijn.
Ik vervolg. “Dan rij je over de Markeloseweg, richting de Kerkstraat. Pas op voor de drempels. Je doet er verstandig aan uit te stappen en je auto over de drempel te drukken. Ze zijn nogal fors, zeg maar”. Weer stilte aan de andere kant van de lijn.
“Als je voorbij De Zon bent en afslaat richting het centrum, moet je even uitkijken. Er is éénrichtingsverkeer. Kom je voor 12 uur ’s middags dan kun je doorrijden, kom je na 12 uur, dan rijdt het eenrichtingsverkeer andersom. En na 18.00 kom je er helemaal niet meer in, dan is het autoluw”. Ik hoor niets meer aan de andere kant.
Ik loods hem richting de Wijnkamp. “Weer even opletten. Bij de groenteboer moet je rechtsaf slaan, maar dat mag alleen achterwaarts. Dus even een klein stukje in de achteruit en dan steek je zo de Wijnkamp in”. Het enige dat ik nu nog terughoor is ‘Jezus!’.
Ik houd de moed erin. “Je ben er bijna. Aan het eind van de Wijnkamp staat een slagboom, die gaat om de tien minuten even open. Dan kun je oversteken en de Kloosterlaan inslaan. Dan is het 3x rechts en je bent er”.
De ontreddering klinkt door de mobiele telefoonlijn. “Wie heeft dit in godsnaam bedacht?”
Ik wil hem gaan uitleggen dat we vijf jaar geleden in 2011 voor de zoveelste keer een verkeerscirculatieplan hebben ingevoerd. En dat de bedenkers ervan nu al een paar jaar in een wachtgeldregeling zitten. Maar ik wil hem er niet mee vermoeien. “Laat maar, ik kom wel een keer bij jou koffiedrinken”.

Bert Schabbink