De eerste resultaten van het centrum-onderzoek zijn bekend. Het moet compacter. Teveel leegstand, de bezem erdoor. Schrap-schrap, streep-streep. Dat weg, dat weg en dat weg. Klaar. Op naar het volgende onderzoek. Dan verschijnt even later het berichtje op deze site met mooie zwart-wit beelden uit het Goor van 1960.
Mijn ouders namen in 1969 een bakkerij over aan de Kerkstraat. Het wemelde in onze buurt van de kleine winkeltjes en ondernemers. Een groenteboer, een slager en snuisterijen: het was er allemaal. Ik kocht mijn 1ste singletje in de platenafdeling van electrozaak Sanders, ook aan de Kerkstraat.
De Kerkstraat liep door in de Grotestraat. En de Grotestraat liep weer door in de Wijnkamp en de Hengevelderstraat. Met grote winkels, kleine winkeltjes, supermarktjes, woonhuizen, banken, ‘de landbouw’ en nutsbedrijven. Goor was één groot centrum. De Whee was net in aanbouw, Heeckeren bestond alleen uit een klooster en een basisschool.
Op de historische beelden zien we de bakker aan het werk. We krijgen een inkijkje in een drogisterij. De schoenlapper hamert erop los. Kom daar nu eens om. Het moet compacter. Zal ongetwijfeld. Bouw dan meteen een enorme supermarkt ter grootte van 148 voetbalvelden en zes verdiepingen hoog. Alle Goorse ondernemers onder 1 dak. Verkeersprobleem ook meteen opgelost. En wat er niet is bestellen we gewoon via internet.
Voor kleine winkeliers is geen toekomst. Het moet allemaal Groot, Goedkoop en Gemakkelijk. We willen keus. En gefopt worden.
Niet aan te slepen: Twents ambachtelijk brood. Of boerenzuivel. Maar dat kopen waar het hoort: ho maar! Het moet allemaal niet te moeilijk worden. De zak waar het in zit, is belangrijker dan de inhoud. Want er staat ‘ambachtelijk’ op het etiket.
Dat is de consumptiemaatschappij anno 2011. We willen ambachtelijk gebakken brood, terwijl er in Goor geen brood gebakken wordt. We snakken naar ambachtelijk geslacht vlees, maar geen slager in Goor.
Hoe zouden de overgebleven hoofdrolspelers uit de historische film er nu over denken? We zijn nu 50 jaar verder. Het is maar wat je verder noemt.
Bert Schabbink
122
