Ik ben nogal van de quotes. Korte zinnen met een paar woorden die in één keer helemaal raak zijn. Waar je over gaat nadenken en waar je je bolletje over breekt om te bepalen of je het er nu mee eens bent of dat het toch anders zit. Bij sommige quotes kan ik niet beslissen of het nu waar is of ver gezocht. Het verwart soms en vaak laat het zich voor meerdere uitleggen lenen. De meester in quotes is voor mij toch echt wel Albert Einstein…
Stel je eens voor dat je aan het hoofd staat van een bedrijf met een slordige 11 miljard per jaar aan omzet. Het bedrijf houdt zich bezig met staatsveiligheid, geavanceerde wapensystemen en zo af en toe laat het zich ook gewillig inzetten tegen de eigen bevolking en zorgt ervoor dat wanhopige boeren niet te dicht in de buurt kunnen komen van het machtsimperium…
Hoe alles anders wordt. Hoe de dingen om je heen veranderen. Hoe je je steeds meer lijkt te moeten aanpassen. Hoe er onder maatschappelijke druk telkens op gewezen wordt dat bepaalde gewoonten blijkbaar niet meer kunnen. Ik ben me vaak niet echt bewust van die veranderende mentaliteiten en ben er ook niet zo mee bezig…
Zoals zovelen heb ik de afgelopen week het bijzondere schouwspel in Amerika gadegeslagen. Het duurde nogal voordat de bevolking te horen kreeg dat Joe Biden hun nieuwe Uncle Sam werd. De uitslag wou als een vast zittende scheet maar niet de wijde wereld in komen. Democratie is soms wat rommelig. Voor zover je van een ‘democratie’ kunt spreken door een heel bijzonder kiessysteem met kiesmannen. Ze zullen het daar vanaf nu moeten doen met een oldtimer die bij een eventuele tweede termijn overgegaan is tot fossiel. Maar waar nemen de Amerikanen nu eigenlijk afscheid van?
Normaal rond deze tijd maak ik er een sport van om het meest goedkope tripje op de kop te tikken naar een warm oord in februari. Boeken via de grote aanbieders online of reisbureaus doe ik al jaren niet meer sinds ik in de gaten kreeg dat ik die honderden euro’s niet sneller zelf kon verdienen. Gewoon zelf contact leggen met het hotel en er eigenhandig losse vliegtickets bijboeken bij een prijsvechter in de lucht…
Hoe moeilijk kun je het elkaar soms maken? Gisteren scrolde ik door nieuwsberichten op de verschillende nieuwssites die onze Hof rijk is en bemerkte een boel wrevel. Of het nu gaat over woonwagenplaatsen, opvang van leerlingen bij ‘De Wonderschool’ in het pand van een voormalige kleuterschool, gedoe over de nieuw te bouwen Lidl op de Lees meer…
Volgens mij hebben we allemaal wel eens een ‘baaldag’ op het werk. Dat je denkt: “Wat doe ik hier!” Dat je er helemaal klaar mee bent en dat je het liefst in een hyperslaap gaat. Meestal is dat gevoel weer verdwenen als je een nachtje goed geslapen hebt of iets leuks hebt gedaan in het Lees meer…
Regel één is ontkennen. Als het niet meer te ontkennen is, moet je het ontkrachten of verwarring zaaien. Dit is een welbekende strategie die zijn dienst al lang heeft bewezen. Iets anders wat daar onlosmakelijk mee verboden is, is het fenomeen ‘aandacht vestigen op iets anders’. Of het nu Grapperhaus is die in eerste instantie Lees meer…
Iedereen heeft het recht op een tweede kans. Een kans om te bewijzen dat je het wel goed kunt doen. Een gelegenheid om te laten zien dat je hebt geleerd van de eerste keer toen het fout ging. Het geven van tweede kansen is een gebaar van vertrouwen, van vergeving en van compassie. Een extra Lees meer…
Als je dacht dat we alleen in Goor ‘probleemwijken’ hadden, voor zover je dat gelooft, kunnen ze er in het westen van het land ook wat van. Er staat daar een alleraardigst optrekje met een mooie grote gracht er omheen. Het gigantische gebouw heeft niet alleen te kampen met achterstallig onderhoud, maar begint nu zelfs Lees meer…
Mag ik er zijn? Waar moet ik zijn? Ben ik gewenst? Waarom mag ik niet leven zoals ik dat wil? Waarom is de maatschappij en overheid zo bang voor mij? Ben ik dan écht zo bijzonder? Dit zullen de vragen zijn die woonwagen-strijders in Goor zoal hebben, kan ik me voorstellen. Zoals de vroegere woonwagennomaden Lees meer…
Een bijzondere zomer en dat was het. Weken vrij voor de boeg zonder er vooraf echt een invulling aan te hebben geven. Het risico van zo’n loze tijd vrij in het vooruitzicht is dat je gaat lamballen bij het leven. Om eerlijk te zijn, wat heb ik m’n cerveza op ons vakantieadresje in Spanje gemist. Lees meer…
Een bijzondere gewaarwording was het. Het laatste volle weekend van juni zonder Schoolfeest. Met weemoed reed ik afgelopen weekend langs de weide. Waar in plaats van het heiligdom der gerstenat nu een oase van rust heerste. Geen oorverdovende zware beats van kermisattracties, geen indringende mengelmoes van geuren van oliebollen en vette hap. Geen fotograaf te Lees meer…
Misselijk word ik ervan. ME’ers die een oude, ietwat krom lopende man, slaan met de lange lat en die onder vuur wordt genomen wordt door harde waterstralen omdat hij niet snel genoeg doorloopt tijdens de demonstratie in Den Haag afgelopen weekend. De man op leeftijd zei later in een interview dat hij helemaal niet op Lees meer…
Van de week komt mijn dochter thuis uit school. Twee keer trappen met haar voeten en de schoenen liggen door de kamer. Met een ferme zwaai, waar Epke Zonderland u tegen zegt, vliegt haar Pokémon-schooltas in de hoek van de keuken. Mag ik wat drinken? Mag ik een snoepje?… 2.093